Strumektomia to popularny zabieg usunięcia tarczycy, dawniej zwany tyroidektomią. Wykonuje się go przede wszystkim przy nadczynności tarczycy ze współistniejącymi wolami oraz przy braku efektów leczenia zachowawczego. To poważny zabieg, ponieważ tarczyca zlokalizowana jest w obrębie szyi. Wymaga więc od chirurga dużych umiejętności i precyzji.
Na czym polega strumektomia?
Przed operacją należy dokładnie zbadać pacjenta, wykluczając tym samym przeciwwskazania i określając dokładnie wskazania. Wykonuje się między innymi morfologię krwi z naciskiem na obecność przeciwciał oraz poziom hormonów tarczycowych, a także badanie USG tarczycy i scyntygrafię. Zabieg można wykonać tylko wtedy, gdy poziom hormonów tarczycy jest unormowany. Jest to tak zwany okres eutyreozy. Jeśli operacja odbędzie się przy braku unormowania hormonów, istnieje duże ryzyko wystąpienia przełomu tarczycowego.
Strumektomia może być wykonywana na kilka sposobów, w zależności od potrzeb pacjenta. Wyróżnia się więc strumektomię całkowitą, połączoną z usunięciem okolicznych węzłów chłonnych oraz subtotalną, gdy chirurg pozostawia część tarczycy zdolną do wytwarzania niezbędnych hormonów. Zabieg wykonywany jest metodą otwartą.
Wskazania do strumektomii
Podstawowym objawem nadczynności tarczycy jest obecność wspomnianych woli – mianem tym określa się po prostu powiększenie tarczycy. Na obszarze tego narządu mogą pojawiać się zmiany wypełnione płynem, których obecność może negatywnie wpływać na funkcje oddechowe. Zauważa się ucisk na tchawicę, zespół żyły głównej górnej czy problemy z przełykaniem. Wyróżniamy kilka podstawowych wskazań do strumektomii. Najczęściej jest to właśnie nadczynność tarczycy i obecność licznych zmian guzkowatych bądź woli o aktywności hormonalnej. Mogą to być również wole obojętne. Do pozostałych wskazań zaliczamy niektóre typy zapalenia gruczołu tarczowego. Strumektomię wykonuje się także w przypadku braku możliwości leczenia choroby tyroksyną oraz wówczas, gdy leczenie farmakologiczne (zachowawcze) nie przynosi oczekiwanych rezultatów.
Strumektomię całkowitą wykonuje się przy stwierdzeniu raka tarczycy, natomiast strumektomię subtotalną (niemal całkowitą) – przy nadczynności z wolami. Jeśli zmiany są pojedyncze, chirurg może zdecydować się na usunięcie jedynie jednego płata tarczycy bądź wyłącznie jego części.
Powikłania po strumektomii
Najczęstsze powikłania pooperacyjne obejmują:
- niedoczynność przytarczyc;
- uszkodzenie nerwu krtaniowego wstecznego i wynikające stąd porażenie fałdów głosowych (najczęściej jednostronne, związane z chrypką, rzadko z poważną dysfunkcją oddychania, która występuje przy porażeniu obustronnym i wymaga tracheotomii, nierzadko w trybie pilnym);
- uszkodzenie tchawicy lub przełyku;
- zespół Hornera;
- hipokalcemia.
Częstość powikłań wynosi około 2%. Zależą od zakresu operacji, dlatego całkowitego wycięcia tarczycy powinni się podejmować tylko chirurdzy wykonujący przynajmniej 50 takich operacji rocznie. Przejściowe zaburzenia są znacznie częstsze i zwykle ustępują po kilku tygodniach (do maksymalnie po 6-12 miesiącach). Pooperacyjna niedoczynność tarczycy jest konsekwencją znacznego zmniejszenia objętości miąższu gruczołowego i wymaga odpowiedniej farmakoterapii w każdym przypadku. Innymi słowy, usunięcie tarczycy lub jej fragmentu zawsze będzie skutkowało wystąpieniem niedoczynności, przez co konieczne jest stałe przyjmowanie hormonów tarczycy pod postacią tabletek.
Polecane produkty:
|
Kolagen naturalny w kapsułkach
Skład produktu to wyłącznie naturalny, rybi kolagen. Dzięki temu jest on aktywny biologicznie, a także bardzo wysokiej wchłanialności. Zobacz więcej... |
|
Kolagen w proszku na stawy, kości i skórę
Kolagen bioalgi zawiera aż 97% hydrolizowanego kolagenu. Jego opatentowana formuła sprawia, że wchłanialność jest na bardzo wysokim poziomie. Wspomaga łagodzenie objawów już istniejących chorób stawów, dodatkowo zapobiegając pojawianiu się nowych. Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Paluszkiewicz R., Krawczyk M., Frączek M., Suchowera D., Niemczyk M., Hevelke P., Wczesne powikłania leczenia chirurgicznego wola tarczycy, Chirurgia Polska, 4/2002.
- Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.
- Gietka-Czernel M., Jastrzębska H., Dudek A., Szczepkowski M., Zgliczyński W., Strumektomia jako zabieg ratujący życie w ciężkiej nadczynności tarczycy. Opis przypadku, Endokrynologia Polska, 1/2007.
- Pragacz A., Grzesiuk W., Nawrot I., Kryteria kwalifikacyjne do leczenia chirurgicznego chorób tarczycy u pacjentów w podeszłym wieku, Geriatria, 5/2011.
