Szukaj

Uraz kręgosłupa lędźwiowego – fizjoterapia

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Uraz kręgosłupa lędźwiowego w 80-90% przypadków ma tło urazowe. Cofanie się porażeń trwa nawet do 2 lat. Po upływie tego okresu można jedynie wzmacniać mięśnie poprzez wykonywanie intensywnych ćwiczeń. Przeważnie uraz obejmuje przerwanie rdzenia kręgowego, co skutkuje nieodwracalnym paraliżem.

Uraz kręgosłupa lędźwiowego

Poziomy uszkodzeń

Objawy uszkodzenia rdzenia kręgowego zależą od poziomu kręgosłupa, którego dany uraz dotyczy.

  • L2 – niedowład obejmuje zginacze stawu biodrowego
  • L3 – niedowład obejmuje mięśnie odpowiedzialne za ruch prostowania w stawie kolanowym
  • L4 – niedowład obejmuje zginacze grzbietowe stawu skokowego
  • L5 – niedowład obejmuje prostowniki palców stóp

Uraz kręgosłupa lędźwiowego – fizjoterapia

Kinezyterapia

Kinezyterapia początkowo opiera się na wykonywaniu biernego ruchu w stawie w pełnym zakresie ruchomości. Wymagane jest stosowanie sprzętu ortopedycznego, dzięki któremu zmniejsza się ryzyko wystąpienia zniekształceń narządu ruchu. W miarę powrotu czynności mięśni wprowadza się ćwiczenia czynno-bierne, czynne i czynne z oporem. Warunkiem poruszania się na porażonej kończynie jest ustawienie stopy pod kątem 100-110 stopni w stosunku do goleni.

Na samym początku należy skupić się na przywróceniu funkcji mięśni zginaczy i prostowników stawu kolanowego, bądź stawu biodrowego (w zależności od poziomu uszkodzenia). Wszystko zgodnie z zasadą, że w pierwszej kolejności przywraca się funkcje globalne, a później lokalne. Stosuje się:

  • ćwiczenia synergistyczne, mające na celu wywołać napięcie w niedowładnych mięśniach poprzez uruchamianie innych partii mięśniowych. Przykład: napinanie mięśni pośladkowych w leżeniu przodem powoduje napięcie grupy tylnej mięśni uda odpowiedzialnych za zginanie kolana;
  • ćwiczenia wspomagane – jeśli zacznie wracać funkcja mięśni;
  • ćwiczenia według wzorca PNF: technika odtwarzania oraz kombinacji skurczy izotonicznych

Z coraz większym powrotem funkcji kończyny można zastosować ćwiczenia z taśmą rehabilitacyjną w siadzie ze zwieszonymi podudziami. Taśmę należy zawiązać wokół kostek, następnie pacjent ma za zadanie prostować w stawie kolanowym naprzemiennie prawą i lewą nogę

Ćwiczenia stóp polegają na wykonywaniu kolejno wszystkich ćwiczeń mających na celu odtworzenie prawidłowej funkcji chodu. Można stosować ćwiczenia z oporem, np. w wodzie. Przykład: siad na brzegu basenu, kończyny dolne znajdują się w wodzie. Naprzemiennie prostowanie i zginanie stóp w stawie skokowo-goleniowym.

Jeśli funkcja mięśni zostanie w dostatecznie przywrócona, można rozpocząć ćwiczenia równoważne w staniu. Do tego celu można zastosować wytrącanie pacjenta z równowagi, wykorzystując technikę rytmicznej stabilizacji z PNF oraz ćwiczenia z biologicznym sprzężeniem zwrotnym.

Zobacz również: Fazy chodu.

tubapay
tubapay

Innowacje technologiczne

W ostatnich latach przeprowadzono badania skupiające się na zastosowaniu wirtualnej rzeczywistości w unowocześnianiu terapii lustrzanej. Metoda opiera się na wykonywaniu ruchów zdrową kończyną i obserwowaniu jej lustrzanego odbicia nałożonego na chorą kończynę, tworząc w ten sposób iluzję prawidłowego ruchu niedowładnej kończyny. Udoskonalono ją poprzez stworzenie innowacyjnego programu komputerowego, który działa w oparciu o technologię przechwytywania ruchu i nakładanie obrazu generowanego komputerowo w świecie rzeczywistym na obraz wirtualny. Pacjent może ćwiczyć także w domu korzystając z kamerki internetowej. Chory widzi na ekranie swoje lustrzane odbicie i obiekty, z którymi wchodzi w interakcje. Jego zadaniem jest omijanie i eliminacja widzianych obiektów. Otrzymuje również natychmiastową informację zwrotną o poprawności i poziomie wykonania ćwiczenia. Udowodniono, że pacjenci po badaniach mogą wykonywać więcej ruchów niedowładną kończyną w porównaniu do pacjentów nie poddanych metodzie.

Fizykoterapia

Pomocnicze leczenie w przypadku niedowładów polega na reinerwacji mięśni elektroterapią oraz stosowaniu aparatów ortopedycznych.

Fizykoterapia obejmuje:

  • galwanoterapię;
  • elektrostymulację prądem o trójkątnym przebiegu impulsu;
  • magnetostymulację.

Popularną metodą jest również masaż wirowy niedowładnej kończyny, który wzmacnia mięśnie i pobudza je do działania.

Masaż

Jeśli powróciły częściowo funkcje mięśni w porażonych kończynach, zaleca się rozpoczęcie serii masaży izometrycznych kończyn. Wykonuje się je po uprzednim masażu klasycznym. Masaż izometryczny w przypadku niedowładów kończyn przedstawia się następująco:

  • 30 sekund ugniatania podłużnego, 30 sekund wibracji podłużnej, 2 sekundy gwałtownego rozcierania;
  • 30 sekund ugniatania podłużnego, 30 sekund wibracji podłużnej, 4 sekundy gwałtownego rozcierania;
  • 30 sekund ugniatania podłużnego, 30 sekund wibracji podłużnej, 8 sekund gwałtownego rozcierania;
  • 30 sekund ugniatania podłużnego, 30 sekund wibracji podłużnej, 16 sekund gwałtownego rozcierania;
  • 30 sekund ugniatania podłużnego, 30 sekund wibracji podłużnej, 30 sekund gwałtownego rozcierania;
  • 30 sekund ugniatania podłużnego, 30 sekund wibracji podłużnej, 60 sekund gwałtownego rozcierania.

Inną metodą wzmacniania mięśni niedowładnych jest technika powtarzanych skurczy, która polega na wykonaniu kilkukrotnego, biernego rozciągnięcia mięśni. Takie szybkie ruchy rozciągania powodują wzrost napięcia mięśniowego, ponieważ stymulują proprioceptywnie na drodze łuku odruchowego.

Poizometryczna relaksacja mięśni (PIR)

Za jedną z bardziej pomocnych i korzystnych metod w leczeniu niedowładów uznaje się poizometryczną relaksację mięśni. O wyższości tej techniki nad pozostałymi świadczy znacznie mniejsza męczliwość mięśni. Dlatego nie ma ograniczeń co do częstotliwości jej zastosowania w ciągu jednej terapii. W technice tej wykonuje się bierne rozciągnięcie w stawie do granicy bólu, następnie odrobinę zmniejsza się rozciągnięcie i poleca pacjentowi wykonanie 8 sekundowego skurczu izometrycznego z wykorzystaniem 10% siły maksymalnej. W dalszej kolejności ma miejsce faza wydechu-wdechu, podczas której redresuje się mięśnie.

Bibliografia

  1. Opara J., Rycerski W., Szczygieł J., Mazurek J., Wardejn R., Kucińska A. – „Innowacyjne zastosowanie wirtualnej rzeczywistości” czasopismo „Rehabilitacja”, Katowice, 4/2016.
  2. Żuk T., Dziak A., Podstawy ortopedii i traumatologii, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1980.
  3. Marciniak W., Szulc A., Wiktora Degi ortopedia i rehabilitacja. Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2003.


Polecane produkty:
Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Materiały znajdujące się na Portalu Fizjoterapeuty są chronione prawem autorskim. Zabrania się kopiowania w jakiejkolwiek formie bez uprzedniej zgody autora.