Prawa Sherringtona to reguły określające zasady funkcjonowania układu nerwowego, a w szczególności przewodnictwa nerwowego.
Szkoła Sherringtona
Pojęcie synapsy (złącza między dwoma neuronami bądź też neuronem i inną komórką pobudliwą) wprowadził Charles Scott Sherrington w 1887 roku. Jego szkoła wykazała, że pobudzenie docierające za pośrednictwem jednego zakończenia nerwowego nie jest zdolne do wywołania potencjału czynnościowego w neuronie postsynaptycznym.
Opisywał on w swoich pracach funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego jako system łuków odruchowych, który składa się z wzajemnie połączonych neuronów pobudzających i hamujących. W schemacie autora prac motoneurony są końcową, wspólną drogą licznych obwodowych neuronalnych o różnym stopniu złożoności.
Mówiąc prościej, Sherrington obliczył szybkość przewodzenia impulsów na podstawie czasu upływającego od ukłucia do reakcji, a także odległości, jaką musi przebyć impuls. Zauważył, że prędkość przewodzenia impulsu przez akson jest szybsza niż odruchów. W efekcie uznał, że komunikacja między poszczególnymi neuronami może mieć jakieś opóźnienie, do którego dochodzi w synapsie.
Zobacz również: Obwodowy układ nerwowy.
Prawa Sherringtona
Prawa Sherringtona prezentują się następująco:
- Wyładowania następcze – efekt pobudzania jednostek motorycznych trwa dłużej niż działanie impulsu pobudzającego. Oznacza to, że uczucie wzrostu siły występujące po długotrwałym utrzymaniu statycznego skurczu mięśni jest wynikiem wyładowania następczego.
- Sumacja czasowa – bodźce podprogowe występujące bezpośrednio po sobie sumują się dając w efekcie impuls progowy (pobudzający).
- Sumacja przestrzenna – bodźce podprogowe wysyłane jednocześnie z różnych przestrzeni sumują się tworząc impuls progowy.
- Promieniowanie pobudzenia – rozprzestrzenianie się odpowiedzi i zwiększanie jej siły; występuje gdy liczba bodźców aferentnych lub czas ich działania narasta. W rezultacie układ nerwowy może zareagować pobudzająco lub hamująco.
- Kolejne wzbudzenie – wzrastające pobudzenie mięśni agonistów następuje po stymulacji antagonistów.
- Unerwienie przeciwstawne (reciprokalne) – skurcz mięśni agonistów wyzwala jednocześnie hamowanie (rozluźnienie) antagonistów.
Należy wiedzieć, że prawa Sherringtona są podstawowymi zasadami neurofizjologicznymi działania układu nerwowego, na których bazuje między innymi metoda PNF.
Zobacz również: Autonomiczny układ nerwowy (AUN).
Polecane produkty:
|
Wałek igłowy – aplikator wieloigłowy
Wałek igłowy to aplikator przeznaczony do wykonywania masażu na różne części ciała. Wysoka efektywność znalazła zastosowanie w kompleksowej terapii różnych schorzeń, a także profilaktyce ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Zieliński K., Warunkowanie a powstawanie asocjacji, Kosmos, 2/1993.
- Carmena J., Lebedev M., Crist R., (i inni), Learning to control a brain-machine interface for reaching and grasping by primates, PLoS Biology, 1/2003.
