Diatermia jest metodą fizykalną wykorzystującą pole elektromagnetyczne wielkiej częstotliwości w celach leczniczych. Istota działania terapeutycznego polega na wytwarzaniu w tkankach ciepła. Sama nazwa „diatermia” odnosi się do głębokiego przegrzania. W zależności od wielkości fali odpowiadającej danej częstotliwości drgań elektromagnetycznych wyróżnia się diatermię krótkofalową oraz mikrofalową.
Diatermia – metodyka zabiegów
Przed rozpoczęciem zabiegu zawsze należy przeprowadzić z pacjentem wywiad celem wykluczenia ewentualnych przeciwwskazań. Ważne jest odpowiednie przygotowanie pacjenta, co obejmuje zarówno jego edukację (np. że pozycja podczas zabiegu nie powinna być zmieniana) jak i część fizyczną. Ubranie nie powinno być wykonane z syntetycznego materiału. Pacjent obowiązkowo powinien założyć specjalne okulary ochronne, ponieważ promieniowanie wpływa szkodliwie na oczy, a także zdjąć wszelkie metalowy ozdoby. Skóra w miejscu zabiegu musi być czysta i sucha.
Kolejnym etapem jest dobór odpowiedniego rodzaju diatermii. Wyróżniamy takie jak:
- krótkofalowa;
- mikrofalowa.
Diatermia krótkofalowa
Jeśli wybór padnie na diatermię krótkofalową, należy wybrać czy będzie ona wykonywana metodą kondensatorową czy indukcyjną. W kondensatorowej elektrody sztywne powinny być ustawione na odległość 2-4 cm od powierzchni ciała i jednakowo po obu stronach. Pozwala to na równomierne przegrzanie okolicy zabiegowej. Wybierając metodę indukcyjną można zastosować elektrody w formie dyskowej w takiej samej odległości od ciała jak poprzednio. Ważne jest także zastosowanie podkładu filcowego lub innego izolatora umieszczanego między zwojami cewki a ciałem pacjenta.
Diatermia mikrofalowa
W przypadku diatermii mikrofalowej należy pamiętać, że promienie mikrofalowe mają tendencję do odbijania się od powierzchni ciała. Podczas ustawiania promienników należy nakierować je tak, aby promienie padały prostopadle do powierzchni zabiegowej. Odległość promiennika od skóry wynosi zwykle 4 cm.
Dawkowanie
Dawkę w przypadku diatermii określa się na podstawie subiektywnych odczuć pacjenta, jednostki chorobowej oraz czasu trwania zabiegu. Zwykle trwa on 15-20 minut, jednakże niekiedy może się przedłużyć do 30 minut (ponieważ tkanki położone głębiej potrzebują więcej czasu na przegrzanie). Wyróżniono cztery podstawowe dawki:
- Atermiczna (I) – bardzo mała, nieco mniejsza od odczuwalnej, do 30 W.
- Oligotermiczna (II) – minimalna, progowe odczuwanie ciepła, od 30 do 60 W.
- Termiczna (III) – średnia, wywołuje odczucie przyjemnego ciepła, od 60 do 120 W.
- Hipertermiczna (IV) – duża, nadprogowa, wywołuje silne wrażenie ciepła, około 120 W.
Działanie
Jony, cząsteczki dipolowe oraz większe molekuły pod wpływem zaabsorbowanej energii zwiększają swój ruch. W wyniku zderzeń z innymi cząstkami zwiększają energię wewnętrzną, co z kolei powoduje wzrost temperatury. Nadmiar dostarczanej energii jest kompensowany przez mechanizmy termoregulacji organizmu.
Zobacz również: Prawo Dastre Morata.
Efektem tego jest rozszerzenie naczyń krwionośnych, poprawa przepływu krwi oraz poprawa ukrwienia i trofiki tkanek. Wszystko to wpływa na lepsze wchłanianie się wysięków i przyspiesza regenerację.
Znacznie lepszy efekt zauważamy jest w tkankach dobrze uwodnionych, np. mięśniach. Należy także pamiętać, że promieniowanie elektromagnetyczne może ulec odbiciu i przez to kumulować się w różnych warstwach tkanek. Powoduje to powierzchowne lub głębokie przegrzanie.
Liczne badania wykazały, że pole elektromagnetyczne wysokiej częstotliwości może powodować między innymi:
- podnoszenie odporności przeciwbakteryjnej, przeciwwirusowej;
- stymulację układu immunologicznego;
- bezpośredni wpływ na wzrost i regenerację komórek;
- działanie kojące i uspokajające na układ nerwowy (przeciwbólowe);
- działanie rozluźniające i przeciwskurczowe;
- przyspieszenie przemiany materii;
- spadek ciśnienia krwi;
- zwiększone wydzielanie moczu.
Wskazania
Poniżej przedstawiono przykładowe wskazania do zastosowania diatermii:
- gościec tkanek miękkich;
- nerwobóle i zapalenia nerwów;
- przewlekłe zapalenie zatok obocznych nosa;
- podostre i przewlekłe stany zapalne, zapalenie pochewek ścięgnistych;
- choroba zwyrodnieniowa stawów kręgosłupa;
- dychawica oskrzelowa;
- przewlekłe zapalenie przydatków lub miedniczek nerkowych;
- odmroziny.
Bibliografia
- Mika T., Fizykoterapia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1996.
- Sokołowski K., Maruszewska A., Staniak D., Zastosowanie kliniczne prądów wielkiej częstotliwości, rozwój oraz przegląd stosowanych metod, Zeszyty Naukowe WSSP, tom 17/2013.
Polecane produkty:
|
Plastry do kinesiotapingu
Zapewniają skuteczną i bezinwazyjną metodę w walce z bólem układu mięśniowo-nerwowego. Dodatkowo korzystnie wpływają na poprawę krążenia krwi oraz limfy, zapewniając przy tym wygodę podczas noszenia. Zobacz więcej... |
|
Plastry kinesiotaping
Taśmy Kinesio Tex Classic to oryginalne, japońskie plastry znane i cenione od lat przez fizjoterapeutów na całym świecie. Stworzone zostały i do tej pory nadzorowane są przez doktora Kenzo Kase. Taśmy te zapewniają skuteczną i bezinwazyjną metodę w walce Zobacz więcej... |
