Szukaj

Odczyn Wassermanna

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Odczyn Wassermanna (inaczej: test przesiewowym WR) stanowi diagnostyczne badanie laboratoryjne mające na celu wykrycie u pacjenta zakażenie krętkiem bladym, bakterią wywołującą kiłę. Często takie badanie wykonuje się rutynowo przed przyjęciem na oddział szpitalny, wielu pacjentów decyduje się również na kontrolne jego wykonanie, gdy cieszą się dużą aktywnością seksualną.

Odczyn Wassermanna

Odczyn Wassermanna – co to jest?

Czym jest odczyn Wassermanna i na czym dokładnie polega badanie? Kiła jest chorobą o historii sięgającej tysięcy lat. Uważa się, że zaczęła być dobrze znana w czasach Krzysztofa Kolumba, który przywiózł ją z Ameryki. W roku 1905 dwaj niemieccy mikrobiolodzy: Fritz Schaudin i Erich Hoffmann wyizolowali czynnik epidemiologiczny kiły – krętka bladego, natomiast rok później Wassermann opracował pierwsze serologiczne metody rozpoznawania zakażenia kiłowego (jest to właśnie słynny odczyn Wassermanna). Współcześnie w diagnostyce kiły stosuje się praktyczne 2 serologiczne testy: VDRL – mikroskopowy test kłaczkowania oraz USR – makroskopowy test kłaczkowania. Czułość różnych testów jest podobna, choć zmienia się w zależności od etapu choroby. Dla kiły I okresu wynosi 80%, dla kiły II okresu i utajonej wczesnej – 100%, dla kiły utajonej i objawowej późnej – 71%, a dla kiły utajonej późnej – 40%.

Odczyn Wassermanna jest prostym i szybkim badaniem wykonanym na podstawie analizy krwi żylnej pobranej z żyły łokciowej (na zgięciu łokcia, w klasyczny sposób). Stanowi badanie serologiczne, którego celem jest wykrycie w surowicy krwi przeciwciał będących reakcją organizmu na zakażenie krętkiem bladym. Wynikiem prawidłowym i pożądanym jest wynik ujemny, świadczący o tym, że pacjent nie jest i nie był zarażony kiłą. Wyniki dostępne są w ciągu kilku dni, a koszt badania wynosi zaledwie 20 zł.

Odczyn Wassermanna – wskazania

Podstawowymi wskazaniami do wykonania badania są objawy, które mogą wskazywać na zakażenie krętkiem bladym, a więc:

tubapay
tubapay

Badanie powinny rutynowo wykonywać również osoby wysoce aktywne seksualnie, zwłaszcza bez jednoczesnego stosowania zabezpieczeń. Warto wspomnieć, że pierwsze objawy choroby przeważnie pojawiają się około 3 tygodni po wniknięciu bakterii do organizmu. Jednocześnie należy zaznaczyć, że każda osoba z podejrzeniem kiły powinna zostać poddana jeszcze innym testom, a nie tylko temu jednemu. Nierzadko bowiem surowica pacjentów zakażonych nie wykazuje reakcji, zaś osoby skutecznie leczone dadzą dodatni wynik WR (tzw. „utrwalony” Wassermann).

Przeciwwskazania do wykonania odczynu Wassermanna

Badanie jest bezbolesne, szybkie i bezpieczne, dlatego nie ma do jego wykonania żadnych przeciwwskazań. Można wykonać je w ramach NFZ oraz prywatnie.

Odczyn Wassermanna – diagnostyka

Jeśli wynik badania jest pozytywny, natychmiast powinny zostać wdrożone odpowiednie kroki. Zwłaszcza w przypadku kobiet ciężarnych, u których zakażenie kiłą może skończyć się poronieniem, przedwczesnym porodem i licznymi anomaliami wyglądu płodu (w tym wadami układu szkieletowego, deformacją zębów, rozszczepem podniebienia twardego). Przede wszystkim pacjenci z kiłą powinni mieć wykonane badania również w kierunku zakażenia wirusem HIV i wirusem HCV. Następnie muszą rozpocząć odpowiednio dobraną antybiotykoterapię.

Leczeniem z wyboru jest penicylina podawana parenteralnie, a nie doustnie, gdyż taka forma podaży gwarantuje pełny nadzór nad terapią i wysoką biodostępność antybiotyku. Pomimo tego doustna amoksycylina wraz z probenecydem wydaje się skuteczna i także osiąga stężenie krętkobójcze, dlatego dobór leków i metody podania zawsze przeprowadza lekarz. Diagnostyką i leczeniem kiły przeważnie zajmuje się lekarz wenerolog.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Kubicki J., Historia kiły, Puls Uczelni, 2013, 7, 3: 37-39.
  2. Sulkowska E., Kiła – nowa diagnostyka starej choroby, Journal of Transfusion Medicine, 4/2015.
  3. Serwin A., Kohl P., Chodynicka B., Stulecie odczynu Wassermanna – przyszłość serologicznej diagnostyki kiły w świetle najnowszych badań, Przegląd Epidemiologiczny, 59/2005.
  4. Janier M., Dupin N., Hegyi V., Unemo M., Tiplica G., Potocnik M., French P., Patel R. Europejskie zalecenia diagnostyczne i lecznicze dotyczące kiły 2014, Przegląd Dermatologiczny, 102/2015.
Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Materiały znajdujące się na Portalu Fizjoterapeuty są chronione prawem autorskim. Zabrania się kopiowania w jakiejkolwiek formie bez uprzedniej zgody autora.