Szukaj
Szukaj

Niedowidzenie

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Niedowidzenie (łac. amblyopia) definiuje się jako jednostronne lub obustronne (rzadziej) obniżenie skorygowanej ostrości wzroku bez widocznej przyczyny organicznej, wywołane tłumieniem obrazów na poziomie kory mózgowej. Szacuje się, że problem ten dotyczy do 5% osób na całym świecie. Ciężkość niedowidzenia ocenia się według ostrości wzroku w oku dotkniętym chorobą. Diagnostyką i leczeniem zajmują się okuliści.

Niedowidzenie

Niedowidzenie – przyczyny

Za najczęściej diagnozowaną przyczynę niedowidzenia uznaje się nieskorygowane wady refrakcji. Niemal połowa przypadków wynika z anizometropii, czyli różnicy między wadą refrakcji w obojgu oczach, 25% – z choroby zezowej, a co 6 osoba jest niedowidząca wskutek połączenia obu czynników. Inne możliwe przyczyny to m.in.:

Czynnikami ryzyka niedowidzenia u małych dzieci są przede wszystkim uzależnienie od alkoholu i tytoniu przez matkę podczas ciąży, wcześniactwo, niska masa urodzeniowa, niski wynik w skali Apgar i hospitalizacja na oddziale intensywnej opieki neonatologicznej po narodzinach. Miejscem odzwierciedlającym pierwotne zaburzenia w niedowidzeniu jest obszar prążkowanej kory wzrokowej, jak również okolica ciał kolankowatych bocznych.

Stopnie niedowidzenia

Wyróżnia się 3 stopnie niedowidzenia:

  • łagodne – ostrość wzroku od 6/9 do 6/12 (w zapisie dziesiętnym 0,6-0,5 według Snellena);
  • umiarkowane – widzenie gorsze niż 6/12 do 6/36 (< 0,5-0,18);
  • ciężkie – widzenie gorsze niż 6/36 (< 0,18).

Podstawowym objawem niedowidzenia (jak wskazuje nazwa) jest pogorszenie zdolności narządu wzroku do ostrego, wyraźnego widzenia przedmiotów. Obraz kliniczny jest jednak znacznie szerszy, może obejmować spadek wrażliwości na kontrast, nieprawidłowości w przetwarzaniu konturów oraz zmiany kształtów obserwowanych przedmiotów. Zauważa się również spadek wydajności w zadaniach związanych z lokalizacją przestrzenną i osłabienie widzenia stereoskopowego. Podsumowując, konsekwencjami niedowidzenia są zmiany w fuzji obrazów oraz brak pojedynczego widzenia obuocznego.

Patronite
Patronite

Niedowidzenie – diagnostyka

Niedowidzenie jest bardzo proste w diagnostyce, która odbywa się w ramach rutynowej kontroli okulistycznej. Rekomenduje się przeprowadzanie jej już u dziecka 2-letniego, po czym kontrole wzroku w kolejnych latach powinny odbywać się z rocznym lub dwuletnim odstępem. Pacjent ze stwierdzonym już niedowidzeniem poddawany jest dalszym, szczegółowym badaniom. Wizytę rozszerza się więc o ocenę ruchomości gałek ocznych, określenie poziomu widzenia obuocznego, rodzaju fiksacji oraz zdolności akomodacji.

Zobacz również: Zaburzenia widzenia.

Leczenie niedowidzenia

Terapia niedowidzenia polega przede wszystkim na:

  • usunięciu czynnika ograniczającego prawidłowy dostęp bodźców wzrokowych do narządu wzroku (np. leczenie operacyjne zaćmy lub opadających powiek);
  • korekcji ewentualnych, współistniejących wad wzroku;
  • mobilizacji niedowidzącego oka do pracy wzrokowej;
  • stymulacji rozwoju neuronalnego dróg wzrokowych.

Wyniki leczenia niedowidzenia zależą od wielu czynników, takich jak wiek pacjenta, choroby ogólnoustrojowe, wady wzroku, rodzaj upośledzenia ostrości widzenia. Szacuje się, że około 25% pacjentów zmaga się z nawrotem niedowidzenia po zaprzestaniu stosowania okluzji. U dzieci w przypadku braku skuteczności leczenia samą korekcją okularową, po około 4-miesięcznym okresie obserwacji wdraża się leczenie poprzez zastosowanie metod penalizacyjnych oka lepiej widzącego.
Przykładem metody penalizacyjnej jest penalizacja optyczna, polegająca na obniżeniu ostrości widzenia w oku prowadzącym, co najczęściej można osiągnąć poprzez zastosowanie nadkorekcji plusowej bądź usunięcie wcześniej zastosowanego szkła korekcyjnego. Penalizacja optyczna jest wyjątkowo skuteczna zwłaszcza w leczeniu umiarkowanego niedowidzenia u dzieci.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Lipiec E., Grałek M., Niwald A., Niedowidzenie – ciągle aktualny problem, Magazyn Lekarza Okulisty 2/2007.
  2. Loba P., Gotz-Więckowska A., Hautz W., Bakunowicz-Łazarczyk A., Wytyczne dotyczące postępowania w przypadku niedowidzenia u dzieci, Klinika Oczna, 2022, 124, 2: 67-70.
  3. Derebecka M., Grzybowski A., Niedowidzenie – terapie standardowe kontra nowoczesne, Ophtha Therapy, Vol. 6/Nr 4(24)/2019 (s. 244-250).
Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Materiały znajdujące się na Portalu Fizjoterapeuty są chronione prawem autorskim. Zabrania się kopiowania w jakiejkolwiek formie bez uprzedniej zgody autora.