Złamanie zielonej gałązki należy do typowych złamań wieku dziecięcego. Goją się one stosunkowo szybko i nie dotyczą miejsca wzrostu kości. W efekcie nie mają więc wpływu na jej rozwój. Nazwa pochodzi od obrazu łamania młodych gałęzi, co prezentuje się podobnie. Można zatem wywnioskować, że złamanie to będzie obejmować kości długie (najczęściej kości przedramienia czy obojczyków).
Złamanie zielonej gałązki – przyczyny
Tego typu złamania powstają w wyniku zadziałania siły zginającej, która wystarcza jedynie do rozpoczęcia złamania. W efekcie uraz po stronie rozciąganej nie jest pełny.
Do kontuzji tych dochodzi u dzieci oraz młodzieży, czyli w grupie osób, u których wzrost kości nie został jeszcze zakończony. Dzieje się tak, ponieważ tkanka kostna jest u nich znacznie bardziej elastyczna, niż u osób dorosłych. Również okostna zawiera dużą ilość włókien i jest grubsza.
Do złamań typu zielonej gałązki dochodzi najczęściej w wyniku upadku, gdy osoba broni się przed tym poprzez wyciągnięcie rąk i amortyzację upadku. W przypadku dorosłych może wówczas dojść do złamań wklinowanych. Za częste przyczyny uznaje się także uderzenia w przedramię czy goleń.
Obraz kliniczny
Jeśli siła działająca na kość jest duża, tkanka nie łamie się całkowicie, lecz złamanie obejmuje jedynie tkankę kostną (jest to złamanie podokostnowe) lub tkankę kostną wraz z otaczającą ją okostną (jednak tylko z jednej strony).
Po stronie rozciąganej dochodzi do niepełnego uszkodzenia struktury kostnej, z kolei po stronie zgniatanej zauważa się zniekształcenie plastyczne.
Można zatem powiedzieć, że występują niewielkie przemieszczenia kątowe, przy czym przełom utrzymuje się zazwyczaj dzięki nieprzerwanej warstwie korowej po przeciwnej stronie złamania, a także przez nieprzerwaną warstwę okostnej.
Złamania te mogą być nieodczuwalne, jednak zwykle zauważa się:
- zaczerwienienie i obrzęk w miejscu złamania;
- dolegliwości bólowe i tkliwość w miejscu złamania;
- niemożność uniesienia cięższych przedmiotów, które z łatwością można podnieść drugą kończyną;
- deformację;
- przymusowe ustawienie kończyny.
Zobacz również: Złamanie Collesa.
Diagnostyka złamania zielonej gałązki
Pierwszym etapem diagnostyki jest szczegółowy wywiad z pacjentem, a także badanie fizykalne. W rezultacie etap ten daje podstawy do podejrzenia złamania.
W drugiej kolejności zaleca się wykonanie zdjęcia RTG w co najmniej 2 projekcjach, które uwidoczni wszelkie złamania i potwierdzi wstępne podejrzenia. Należy jednak pamiętać, że na obrazie rentgenowskim często nie występuje szczelina złamania bądź jest ona bardzo słabo widoczna. Widać natomiast odwarstwienie okostnej i krwiak.
Rzadko konieczne jest poszerzenie diagnostyki obrazowej o tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny.
Złamanie zielonej gałązki – leczenie
Zwykle repozycja nie jest konieczna i wystarczy unieruchomienie kończyny. W zależności od miejsca złamania stosuje się różnego rodzaju szyny gipsowe. Przykładowo, jeśli złamanie dotyczy przynasady dalszej kości promieniowej, unieruchamia się również staw łokciowy.
Repozycja jest konieczna w przypadkach, gdy dojdzie do przemieszczenia się odłamów kostnych. Zastosowanie unieruchomienia odpowiednio się wówczas wydłuża.
Rehabilitacja
Pomocna bywa fizjoterapia, którą stosuje się celem zmniejszenia dolegliwości bólowych, zapobiegania powstawaniu przykurczy i zaników mięśni, a także przyspieszenia regeneracji tkanek.
Poleca się między innymi krioterapię, która działa przeciwzapalnie, przeciwbólowo i wspomaga gojenie się urazu. Do innych popularnych zabiegów fizykalnych stosowanych w przypadku złamania zielonej gałązki zalicza się magnetoterapię czy laseroterapię.
Prognoza
Ze względu na młody wiek pacjentów oraz nieskomplikowany przebieg urazu, złamania zielonej gałązki zazwyczaj goją się bez komplikacji i szybko, ponieważ w przeciągu 1-2 miesięcy. Przed zdjęciem opatrunku unieruchamiającego należy ponownie wykonać zdjęcie RTG aby się upewnić, czy gojenie przebiegło prawidłowo.
Polecane produkty:
|
Kolagen w proszku na stawy, kości i skórę
Kolagen bioalgi zawiera aż 97% hydrolizowanego kolagenu. Jego opatentowana formuła sprawia, że wchłanialność jest na bardzo wysokim poziomie. Wspomaga łagodzenie objawów już istniejących chorób stawów, dodatkowo zapobiegając pojawianiu się nowych. Zobacz więcej... |
|
Kwas hialuronowy na stawy i skórę
Kwas hialuronowy zapewnia mazi stawowej właściwości lepko-sprężyste, przez co zmniejsza ból w stawach. Dodatkowo wypełnia przestrzenie w naskórku redukując zmarszczki. Sprawia, że skóra wygląda młodziej i polepsza się jej odcień, dając też efekt ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Egol K., Koval K., Zuckerman J., Kompendium leczenia złamań, Tom 1-2, wydawnictwo Medipage, Warszawa 2012.
- Gaździk T., Ortopedia i traumatologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2010.
