Metoda Hoppe

Metoda Hoppe znana jest jako trójpłaszczyznowa gimnastyka osiowo-symetryczna. Powstała w latach 80. XX wieku z inicjatywy polskiej lekarki Urszuli Hoppe. Głównym jej celem była terapia wad postawy.

Metoda Hoppe – założenia

Autorka metody uznała, że część terapeutyczna pomija lub nawet całkowicie neguje znaczenie składowej rotacyjnej w powstawaniu i progresji bocznych skrzywień kręgosłupa. Do nieprawidłowości występujących w płaszczyźnie poprzecznej, a także mogących wpływać na pogorszenie postawy ciała zaliczyła rotację i torsję kręgosłupa oraz klatki piersiowej, a także skręcenie głowy i kończyn dolnych. Co więcej, autorka uznała nieprawidłowe ustawienie stóp za pierwotną przyczynę dysfunkcji posturalnych.

Zobacz również: Skolioza – przyczyny, objawy, leczenie.

Badanie

Podstawą badania wydaje się być ocenia symetrii ciała, ponieważ dokładnemu sprawdzeniu podlega tzw. pion przedni. Zgodnie z założeniami metody stanowi on sumę osi długich poszczególnych części ciała. Szczególnie ważne jest również ustawienie osi kończyn dolnych. Powinny one przebiegać od stawu biodrowego poprzez centralną część stawu kolanowego, aż po drugi palec stopy. Jednocześnie muszą być one równe względem siebie i osi długiej kręgosłupa.

W dalszej części badania ocenia się ustawienie rzepek oraz skręt osi śródstopia. Po analizie pionu przedniego sprawdza się ustawienie linii barków i miednicy.

W końcowej części autorka metody zaleca wykonanie testu Bertranda, który umożliwia wychwycenie asymetrii w płaszczyźnie poprzecznej. Ostatnim elementem badania jest natomiast ocena chodu.

Terapia

Na podstawie między innymi własnych obserwacji autorka zauważyła, że zarówno boczne skrzywienie kręgosłupa jak i wady kończyn dolnych znacznie zwiększają się w pozycji stojącej i w czasie chodu. Dodatkowo wszelkie korekcje wykonywane w pozycjach wysokich znacznie pogłębiają składową rotacyjną dysfunkcji.

W związku z tym metoda Hoppe wykorzystuje ćwiczenia prowadzone głównie w pozycji leżenia tyłem, z dodatkowym wykorzystaniem przyborów dobieranych indywidualnie do pacjenta. Ich celem jest ułatwianie utrzymania prawidłowej pozycji wyjściowej oraz poprawnego wykonywania ćwiczeń.

Przybory autorstwa lekarski:

• kątownik pojedynczy: tak zwana mała „elka” – umożliwia symetryczne ćwiczenia wyprostne kończyn dolnych;
• ramka – zapewnia symetrię ustawienia głowy, obręczy barkowej i kończyn górnych;
• kątownik pojedynczy: tak zwana duża „elka” – ułatwia korekcję tułowia i kończyn dolnych;
• kątownik podwójny: tak zwana „zetka” – zapewnia symetryczną pracę kończyn dolnych.

W pełni poprawne wykonanie ćwiczeń w pozycji leżącej umożliwia przejście do wyższych pozycji. Reedukację ruchów lokomocyjnych rozpoczyna się od nauki odwracania pięt i centrowania rzepek. W dalszych etapach pacjent trenuje chód na piętach i palcach wzdłuż nadających symetryczny kierunek chodu drewnianych listewek.

Dobrany w ten sposób zestaw terapeutyczny ma na celu:

• poprawę wysklepienia stóp i osiowego ustawienia kończyn dolnych;
• zwiększenie zakresu ruchomości stawów kończyn dolnych;
• wyrównanie ruchów lokomocyjnych, ponieważ zmniejsza nadmierne ruchy boczne tułowia i likwiduje objaw Trendelenburga;
• korekcję skolioz I stopnia

W procesie rehabilitacyjnym bardzo ważny jest aktywny udział rodziny usprawnianego, ponieważ zdecydowana większość ćwiczeń wykonywana jest w warunkach domowych. Dla każdego pacjenta dobiera się 2-3 ćwiczenia, które należy powtarzać kilkukrotnie w ciągu dnia. Muszą być one wykonywane bardzo dokładnie i starannie, w związku z czym wymagana jest pełna koncentracja osoby ćwiczącej. Czas pojedynczej sesji nie powinien przekraczać 10-15 minut.

	Plastry kinesiotaping Taśmy Kinesio Tex Classic to oryginalne, japońskie plastry znane i cenione od lat przez fizjoterapeutów na całym świecie. Stworzone zostały i do tej pory nadzorowane są przez doktora Kenzo Kase. Taśmy te zapewniają skuteczną i bezinwazyjną metodę w walce Zobacz więcej...
	Plastry do kinesiotapingu Zapewniają skuteczną i bezinwazyjną metodę w walce z bólem układu mięśniowo-nerwowego. Dodatkowo korzystnie wpływają na poprawę krążenia krwi oraz limfy, zapewniając przy tym wygodę podczas noszenia. Zobacz więcej...

Bibliografia

1. Zembaty A., Kinezyterapia, Tom II, Wydawnictwo Kasper, Kraków 2003.