Mitomania to chorobliwa skłonność do opowiadania nieprawdziwych lub wyolbrzymionych historii ze swojego życia lub na swój temat. Uważa się, że przyczyną tego jest chęć zwrócenia na siebie uwagi i próba ukazania się w bardziej korzystnym świetle. Takie osoby zwykle uważają, że ich życie nie jest interesujące, ubarwiają więc wiele wątków, aby wydać się ciekawszymi. Schorzenie ma podłoże psychiczne i różny obraz kliniczny.
Z czego wynika mitomania?
Mitomania bardzo często współwystępuje z innymi chorobami, także tymi o podłożu psychicznym, jest więc w pewnym sensie ich objawem ubocznym. Tymi chorobami są między innymi:
- schizofrenia;
- narcystyczny typ osobowości, socjopatyzm;
- psychoza;
- choroba afektywna dwubiegunowa;
- padaczka;
- urazy ośrodkowego układu nerwowego.
Mimo licznych badań i rozwoju medycyny, w tym psychiatrii, psychiatrzy nie są w stanie określić dokładnych przyczyn mitomanii ani fizjologii jej rozwoju. Nie wiadomo do końca, czy jest to choroba psychiczna czy może jeden z typów osobowości. Wykazano jednak, że często schorzenie pojawia się w okresie dorastania, a ryzyko jego rozwoju zwiększają następujące czynniki:
- alkoholizm w rodzinie;
- patologiczna bieda;
- przemoc na tle seksualnym;
- traumatyczne przeżycia;
- śmierć bliskiej osoby;
- narkomania.
Uważa się, że mitoman rekompensuje sobie przykre dzieciństwo i traumatyczne przeżycia poprzez opowiadanie kłamstw, głównie na swój temat.
Jak objawia się mitomania?
Typowymi objawami mitomanii są:
- wymyślanie fałszywych, ale realnych historii na swój temat oraz na temat osób z bliskiego otoczenia (mitoman może przedstawiać takie osoby w złym świetle, zaś siebie jako ofiarę, osobę poszkodowaną lub bohatera);
- wyolbrzymianie swojej roli na różnych płaszczyznach życia, co mija się z prawdą;
- nieodróżnianie prawdy od kłamstwa – mitoman zwykle kłamie bez żadnego celu, zupełnie nieświadomie;
- fantazyjne ubarwianie realnie zaistniałych wydarzeń, aby był bardziej ciekawe i wciągające;
- ignorowanie lub umniejszanie zasług innych osób w swojej historii.
Mitomani z pewnością nie mają lekkiego życia. Początkowo uznawane są za oso by wesołe, ciekawe, intrygujące, rozmowne i towarzyskie. Jednak przy lepszym i bliższym poznaniu osoby z otoczenia orientują się, że coś jest nie tak. Kłamstwa ostatecznie wychodzą na jaw, przez co osoby z otoczenia zwykle odwracają się do chorego plecami. Często rozpadają się związki z mitomanami, ponieważ nikt nie chciałby być oszukiwany w relacji. Nie trudno także stracić pracę.
Zobacz również: Urojenia.
Leczenie mitomanii
Walka z mitomanią nie jest prosta, aczkolwiek jest możliwa. Podstawą jest indywidualna psychoterapia, która umożliwi choremu pogodzenie się z czynnikami powodującymi kłamstwa i przede wszystkim – uświadomienie sobie jego problemu. Pacjent musi wykazywać odpowiednią motywację, aby pozbyć się problemu. W innym razie terapia nie przyniesie rezultatów. Jak wspomniano, w leczeniu mitomanii ważną rolę odgrywa poszukiwanie potencjalnych czynników, które mogły sprzyjać jej wystąpieniu – np. konfliktów emocjonalnych, których początek wystąpił w dzieciństwie czy podczas dorastania. Podczas psychoterapii osób kłamiących patologicznie istotne są również treningi behawioralne, modyfikujące zachowania pacjentów. Natomiast mitomani pozostający w związkach powinni skorzystać z sesji terapeutycznych dla par.
Terapia w przebiegu mitomanii ma zazwyczaj charakter długotrwały. Jej efekty nierozerwalnie związane są z systematycznością oraz zaangażowaniem zarówno ze strony pacjenta, jak i psychologa/psychoterapeuty. Ważny jest jednak pierwszy krok oraz wsparcie najbliższych. Osoba chora musi czuć obecność ważnych osób w swoim życiu.
Polecane produkty:
|
Spirulina + Chlorella – naturalne oczyszczanie organizmu
Spirulina i Chlorella to naturalny produkt, który dostarcza witaminy, minerały, a także inne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania składniki odżywcze. Dodatkowo skutecznie wspomaga oczyszczanie organizmu, regulację metabolizmu i wzmacnianie układu … Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Witkowski T., Kłamcy patologiczni, Niebieska Linia, 5/2003.
- Kujawski R., Rozwój klasyfikacji w psychiatrii po drugiej wojnie światowej – od jednowymiarowego ujęcia narodowego do wieloosiowego konsensusu międzynarodowego, Psychiatria i Psychoterapia, 4/2016.
- Albertini D., Mitomania and Human ARTs: micromanaging the mitochondrial genome and metabolome, J Assist Reprod Genet., 10/2012.
- Jarema M., Psychiatria. Podręcznik dla studentów, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2016.
