Mięśnie języka tak naprawdę tworzą go w całości, ponieważ język sam w sobie jest mięśniem. Co ciekawe, porównując stosunek siły do wielkości, jest on najsilniejszym mięśniem w całym ciele człowieka, a łączy się z nim wyłącznie z jednej strony. Podobnie jak linie papilarne, jego odcisk jest unikalny dla każdego człowieka.
Mięśnie języka – anatomia
Mięśnie języka tworzą go w całości, jednak aby ich opisywanie było prostsze, podzielono je na 2 podstawowe grupy w zależności od lokalizacji. Pierwszą grupę stanowią mięśnie języka zewnętrzne, które łączą go z otoczeniem, a których przyczep początkowy (pp) znajduje się na kości. Przyczepy końcowe (pk) znajdują się wewnątrz języka. Takimi strukturami anatomicznymi są:
- mięsień gnykowo-językowy (łac. musculus hyoglossus) – odpowiada za pociąganie języka ku dołowi i do tyłu, cofając wysunięty język do jamy ustnej;
- mięsień bródkowo-językowy (łac. musculus genioglossus) – odpowiada za wysuwanie nasady języka ku przodowi, przyciska go do dna jamy ustnej i pociąga kość gnykową wraz z nagłośnią do przodu;
- mięsień rylcowo-językowy (łac. musculus styloglossus) – odpowiada za pociąganie języka w kierunku tylnym i ku górze, a ponadto pochyla grzbiet języka na bok i bierze udział w przełykaniu śliny czy kęsów pokarmowych.
Drugą grupę tworzą tzw. mięśnie własne języka, czyli mięśnie języka wewnętrzne. Ich przyczepy (zarówno początkowe, jak i końcowe) wywodzą się z łącznotkankowych składników samego języka. Ich najważniejszą funkcją jest zmiana kształtu narządu. Takimi strukturami anatomicznymi są:
- mięsień podłużny górny (łac. musculus longitudinalis superior) – odpowiada za skracanie i poszerzanie język, jak również za unoszenie jego końcówki do góry;
- mięsień podłużny dolny (łac. musculus longitudinalis inferior) – odpowiada za skracanie języka, a także za opuszczanie jego wysuniętego koniuszka;
- mięsień poprzeczny języka (łac. musculus transversus linguae) – zwęża język, wypukla i wpukla go, tworząc charakterystyczną rynienkę. Co ciekawe, nie każda osoba potrafi ją wykonać;
- mięsień pionowy języka (łac. musculus verticalis linguae) – spłaszcza język, poszerza go i wydłuża, wywołując tym samym głęboką, podłużną rynienkę.
Większość mięśni języka budujących jego trzon przyczepia się do warstwy łącznotkankowej – niezwykle silnej, wytrzymałej struktury łączącej się z błoną śluzową. Jest to tzw. rozcięgno języka. Mięśnie języka są ponadto podzielone na część prawą i lewą przez przegrodę utworzoną z blaszki tkanki łącznej. Właśnie tutaj swój przyczep mają m.in. włókna mięśnia poprzecznego języka, należącego do mięśni wewnętrznych języka.
Unerwienie mięśni języka
Język zaopatrywany jest przez wiele różnych struktur nerwowych, dzięki czemu może zachować tak znaczną ruchomość, a także produkować śluz oraz odbierać bodźce smakowe. Za unerwienie ruchowe mięśni języka odpowiada nerw podjęzykowy, będący XII nerwem czaszkowym. Unerwienie czuciowe gwarantuje natomiast nerw językowy, nerw językowo-gardłowy oraz nerw krtaniowy górny. Te dwa pierwsze także należą do grona nerwów czaszkowych.
Unaczynienie mięśni języka
Unaczynienie mięśni języka pochodzi od tętnicy językowej, będącej gałęzią tętnicy szyjnej zewnętrznej. Język unaczyniony jest w bardzo dużym stopniu, dlatego wszelkie, nawet niewielkie skaleczenia skutkują silnymi krwawieniami. W znacznie mniejszym stopniu unaczynienie to pochodzi od gałązek tętnicy twarzowej oraz tętnicy gardłowej wstępującej.
Polecane produkty:
|
Kolagen w proszku na stawy, kości i skórę
Kolagen bioalgi zawiera aż 97% hydrolizowanego kolagenu. Jego opatentowana formuła sprawia, że wchłanialność jest na bardzo wysokim poziomie. Wspomaga łagodzenie objawów już istniejących chorób stawów, dodatkowo zapobiegając pojawianiu się nowych. Zobacz więcej... |
|
Kwas hialuronowy na stawy i skórę
Kwas hialuronowy zapewnia mazi stawowej właściwości lepko-sprężyste, przez co zmniejsza ból w stawach. Dodatkowo wypełnia przestrzenie w naskórku redukując zmarszczki. Sprawia, że skóra wygląda młodziej i polepsza się jej odcień, dając też efekt ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka. Tom II, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2018.
