Szukaj

Łąkotka tarczowata

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Łąkotka tarczowata w większości przypadków dotyczy przedziału bocznego stawu kolanowego. Opisuje patologicznie zbudowaną łąkotkę, co daje w rezultacie szereg objawów.

 

Czym jest łąkotka tarczowata?

Boczna łąkotka tarczowata została podzielona na 3 typy:

  1. Całkowitą.
  2. Częściową.
  3. Typu Wrisberga.

Łąkotka tarczowata całkowita

Całkowita łąkotka tarczowata zajmuje cały boczny przedział stawu kolanowego. Jest grubsza niż fizjologiczna, która ma zwykle do 14 mm grubości. Środkowa strefa łąkotki jest najgrubsza, a obwodowa ma zazwyczaj prawidłową wysokość.

Łąkotka tarczowata częściowa

Częściowa łąkotka tarczowata jest większa i grubsza w porównaniu z normalną łąkotką. Kształtem przypomina kiełbaskę.

Łąkotka tarczowata typu Wrisberga

Łąkotka typu Wrisberga nie posiada więzadła łąkotkowo-piszczelowego w obrębie rogu tylnego i z reguły jest niestabilna. Obecnie najpopularniejsza teoria wiąże przyczynę powstawania łąkotki tarczowatej z nieprawidłowymi ruchami pierwotnie niestabilnej łąkotki, które uniemożliwiają zachowanie jej prawidłowego kształtu.

Patologiczna ruchomość prowadzi do powiększania jej rozmiarów i zmiany kształtu. Poprzednia teoria, mówiąca o zaburzeniu procesów inwolucyjnych, w wyniku których łąkotka tarczowata uległa przemianie w łąkotkę o prawidłowym półksiężycowatym kształcie, nie została potwierdzona w badaniach anatomicznych.

Objawy

Przedmiotowe i podmiotowe objawy obejmują:

  • strzelające kolano;
  • ból;
  • blokadę ruchów;
  • brak wyprostu stawu kolanowego;
  • wybrzuszenie bocznej szpary stawowej.

Początkowo pojawiają się bloki, ograniczenie ruchów czy przeskakiwania i trzaski w kolanie. Ból dołącza dopiero później i zazwyczaj towarzyszy przeskakiwaniu łąkotki lub pojawieniu się torbieli w bocznej szparze stawu. Niekiedy powiększona łąkotka może powodować zablokowanie stawu.

Pierwsze objawy pojawiają się zwykle w wieku szkolnym, jednak schorzenie bywa rozpoznawane nawet u 2-3 letnich dzieci. Dodatkowo warto wspomnieć, że u dzieci choroba może pozostać bezobjawowa i nie wymaga leczenia. Bywa stwierdzana przypadkowo podczas rezonansu magnetycznego kolana lub podczas artroskopii tego stawu.

tubapay
tubapay

Zobacz również: Artroskopia kolana – skutki zaniedbania rehabilitacji po zabiegu.

Czynniki ryzyka

Z powstawaniem łąkotki tarczowatej wiązano wiele nieprawidłowości anatomicznych, takich jak:

  • pogłębienie bocznego plateau piszczeli;
  • wysokie przemieszczenie głowy kości strzałkowej;
  • niedorozwój bocznego kłykcia kości udowej i bocznej części wyniosłości międzykłykciowej piszczeli;
  • nieprawidłowy kształt kostki bocznej;
  • poszerzenie bocznej szpary stawowej;
  • niedorozwój mięśni strzałkowych.

Jedynie nadmiernie wysokie położenie głowy kości strzałkowej i poszerzenie jamy stawowej są istotnie związane z łąkotką tarczowatą.

Jak zdiagnozować łąkotkę tarczowatą?

Wstępem do diagnozowania jest przeprowadzenie wywiadu z uwzględnieniem występujących objawów.

Następnie należy wykonać rezonans magnetyczny, który jest najlepszą metodą diagnozowania w tym przypadku, ponieważ aż u ponad 90% przypadków pozwala na postawienie właściwego rozpoznania. Łąkotkę tarczowatą można rozpoznać, jeśli na 3 lub więcej sąsiednich przekrojach strzałkowych o średnicy 5 mm widoczna jest łąkotka wypełniająca cały obszar pomiędzy przednią, a tylną częścią plateau piszczeli.

Zobacz również: Badanie stawu kolanowego.

Leczenie

Celem leczenia jest między innymi stabilizacja łąkotki, przy czym podczas leczenia operacyjnego dąży się także do zmiany jej kształtu tak, aby był jak najbardziej zbliżony do prawidłowego. Prawdopodobnie najlepszym rozwiązaniem jest wydrążenie łąkotki oraz odtworzenie jej stabilności.

Zmiana kształtu łąkotki tarczowatej nie jest łatwa i wymaga wiele czasu oraz cierpliwości. Nieprawidłowa budowa łąkotki, zwłaszcza całkowitej, utrudnia jej wizualizację w czasie operacji. Chrząstka łąkotki tarczowatej jest twardsza, co utrudnia jej modelowanie.

Okres rekonwalescencji po operacji trwa zwykle 3 miesiące. Po zakończeniu rehabilitacji pacjenci wracają przeważnie do uprawianej wcześniej aktywności fizycznej.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Tomaszewski R., Kler J., Gap A., (i inni), Artroskopowe leczenie łąkotki tarczowatej bocznej u dzieci, Artroskopia i Chirurgia Stawów, 7/2011.
  2. Armfield D., Collins M., Crowl A., Medycyna sportowa, współczesne metody diagnostyki i leczenia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2009.
Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Materiały znajdujące się na Portalu Fizjoterapeuty są chronione prawem autorskim. Zabrania się kopiowania w jakiejkolwiek formie bez uprzedniej zgody autora.