Rehabilitacja barku – ogólne zasady

Najważniejszym czynnikiem, który będzie decydował, że rehabilitacja barku została wykonana prawidłowo według wcześniej ustalonego planu jest odpowiednio postawione rozpoznanie. Wyróżniamy trzy komponenty, które mogą przestać prawidłowo funkcjonować na skutek ostrego lub przewlekłego uszkodzenia. Są to ruchomość, siła i stabilność. Prawidłowo przeprowadzona rehabilitacja może znacząco i skutecznie poprawić wszystkie te elementy.

Rozpoznanie

Kliniczne objawy takie jak np. zaawansowana niestabilność, znaczna utrata ruchomości lub masywne naddarcia mięśni, mogą nie powodować trudności w zdiagnozowaniu lecz nie oznacza to, że ich leczenie jest łatwe. Zdecydowanie trudniejsze do rozpoznania, a także do leczenia są subtelne objawy, takie jak np. wzmożona translacja głowy kości ramiennej na skutek utraty rotacji wewnętrznej w stawie ramiennym (GH), nieprawidłowe ustawienie łopatki jako wtórny rezultat osłabienia mięśnia czworobocznego oraz mięśnia zębatego przedniego lub migracja głowy kości ramiennej z powodu osłabienia stożka rotatorów.

Rehabilitacja barku

Pozytywny wynik rehabilitacji zależy od:

• właściwego rozpoznania;
• leczenia stwierdzonych odchyleń od prawidłowego stanu;
• zrozumienia ich znaczenia dla właściwego funkcjonowania barku.

Celem rehabilitacji, bez względu na rodzaj uszkodzenia, jest przywrócenie utraconych funkcji.

Zobacz również: Niestabilność stawu ramiennego – fizjoterapia.

Przyjmuje się, że rehabilitacja barku, niezależnie czy będzie to po uszkodzeniu czy po operacji, powinna rozpocząć się od wczesnych ruchów czynnych oraz działań, które mają na celu wspomóc przywrócenie prawidłowej mechaniki barku. Już niejednokrotnie potwierdzono i udokumentowano badaniami na innych okolicach ciała zalety wczesnego uruchamiania stawów.

Za przykład może posłużyć przyspieszony plan rehabilitacji po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego, który zapewnia wcześniejsze przywrócenie ruchomości, siły, a także funkcji nie zagrażając stabilności.

Wykazano również, że bezwzględne unieruchomienie odpowiada za rozwój czynnościowej niestabilności stawu ramiennego w następstwie wyłączenia stożka rotatorów, zaniku mięśni, aż wreszcie za pogorszenie się kontroli nerwowo-mięśniowej. Brak ruchów czynnych w obrębie barku zaburza prawidłowe powiązania kinematyczne między stawem GH a stawem łopatkowo-piersiowym. W efekcie może prowadzić do niewłaściwej funkcji stożka rotatorów jak również do różnego rodzaju konfliktów.

U pacjentów, których dotykają schorzenia barku, wczesne podejmowanie ruchów budzi obawę, że może to doprowadzić do nasilenia bólu i będzie miało wpływ na późniejszą naprawę poprzez operację. Czas pomiędzy uruchamianiem i ćwiczeniami wzmacniającymi powinien być dokładnie udokumentowany przez lekarza. To ważne, aby później można było w jasny sposób przedstawić te informacje fizjoterapeucie oraz pacjentowi.

Zobacz również: Taping barku (niestabilność stawu ramiennego).

Jak wygląda rehabilitacja barku?

Na poniższym filmie fizjoterapeuta Paweł z Centrum Fizjoterapeuty pokazuje jak może przebiegać rehabilitacja barku:

Fizjoterapia wodna

W ostatnich latach metoda terapeutyczna odnotowująca bardzo duży postęp w rehabilitacji barku to fizjoterapia wodna. Głównym powodem jej stosowania jest to, że w mniejszym stopniu obciąża tkanki. Zaletą rehabilitacji w wodzie jest zdolność do utrzymywania się na powierzchni wody (tzw. pływalność) kończyn górnych.

Przy zanurzeniu ich masa spada aż do 1/8 zwykłej masy, gdy są one ustawione w odwiedzeniu 90 stopni i przodozgięciu. Takie pozorne obniżenie masy barku czy ramion zmniejsza podczas ćwiczeń czynnych naciski i naprężenia tkanek będących po naprawie lub w stanie zapalnym. Sprawia to, że możliwe staje się wcześniejsze przywracanie czynnych ruchów w środowisku chronionym. Co się z tym wiąże, możliwy jest wcześniejszy powrót do wykonywania prawidłowych schematów ruchowych.

Bibliografia

1. Miłkowski K., Walicka-Cupryś K., Chmiel E., Podstawy terapii w wodzie. Wybrane metody i koncepcje Basics of therapy in water: selected methods and concepts, Rehabilitacja, 11/2015.
2. Gaździk T., Ortopedia i traumatologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2002.

	Kwas hialuronowy na stawy i skórę Kwas hialuronowy zapewnia mazi stawowej właściwości lepko-sprężyste, przez co zmniejsza ból w stawach. Dodatkowo wypełnia przestrzenie w naskórku redukując zmarszczki. Sprawia, że skóra wygląda młodziej i polepsza się jej odcień, dając też efekt ... Zobacz więcej...
	Kolagen w proszku na stawy, kości i skórę Kolagen bioalgi zawiera aż 97% hydrolizowanego kolagenu. Jego opatentowana formuła sprawia, że wchłanialność jest na bardzo wysokim poziomie. Wspomaga łagodzenie objawów już istniejących chorób stawów, dodatkowo zapobiegając pojawianiu się nowych. Zobacz więcej...