Szukaj
Szukaj

Mięśnie odwodziciele stawu ramiennego

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Mięśnie odwodziciele stawu ramiennego biorą udział w ruchu odwodzenia, który zgodnie z zapisem SFTR w warunkach fizjologicznych powinien wynosić 170 stopni.

 

Odwodziciele stawu ramiennego

Grupę mięśni odwodzących ramię dzieli się na mięśnie główne oraz pomocnicze. Pomocnicze jedynie wspomagają wykonywanie tego ruchu, jednak ich główna czynność jest inna.

Główne mięśnie

Do tej grupy mięśni należą:

W przypadku mięśnia naramiennego, za odwodzenie odpowiada przede wszystkim jego część barkowa. Współdziała z nim mięsień nadgrzebieniowy, który nie tylko odwodzi ramię, ale także silnie napina torebkę stawową. Jeżeli mięsień naramienny ulegnie porażeniu, mięsień nadgrzebieniowy sam jeden odwodzi ramię, choć znacznie słabiej, ponieważ dysproporcja między wielkością mięśnia, a masą kończyny górnej jest zbyt duża.

Ciekawostką jest, że podczas ruchu do 90 stopni mięsień naramienny musi wykonywać pracę przekraczającą aż 8 razy ciężar ramienia.

Mięśnie pomocnicze

Izolowane odwodzenie w stawie ramiennym dotyczy wyłącznie pierwszej fazy tego ruchu. Zaangażowane są w nią głównie mięsień naramienny oraz mięsień nadgrzebieniowy, ponieważ tworzą one funkcjonalną parę, umożliwiającą zainicjowanie odwodzenia. Po przekroczeniu około 60-90° dochodzi do kontaktu guzka większego z górnym brzegiem panewki. W efekcie dalszy ruch w stawie zostaje zablokowany i do pracy włączają się mięśnie pomocnicze. Ruch odwodzenia powyżej poziomu odbywa się w stawach obojczykowych.

Mięśnie współdziałające przy odwodzeniu powyżej 90 stopni (pomocnicze) to:

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Mimo że mięsień naramienny odpowiada na odwodzenie do linii poziomu, jego czynność wspomaga także dalszy ruch.

Porażenie mięśnia naramiennego i mechanika ruchu

W przypadku niewydolności mięśnia naramiennego, pacjent musi wykonywać tzw. ruchy trikowe. Przykładem jest odwodzenie kończyny za pomocą głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia – w ustawieniu ramienia skręconego na zewnątrz. Zwarcie łopatki z klatką piersiową jest wynikiem pracy zespołowej mięśni stabilizujących, ponieważ wówczas może nastąpić zrównoważenie antagonistycznego działania poszczególnych mięśni.

Zobacz również: Mięśnie antagonistyczne.

Jeśli więc przykładowo podczas unoszenia ramienia w płaszczyźnie strzałkowej ciała działałby sam mięsień kruczo-ramienny, doszłoby do odchylenia do tyłu dolnego kąta łopatki, gdyby nie przeciwdziała temu dolna część mięśnia czworobocznego.

Przemieszczenie barku do przodu, jak to ma miejsce w szermierce, jest wynikiem działania mięśnia zębatego przedniego. Mięsień ten odgrywa dodatkowo ważną rolę w akcie odwodzenia ramienia. Jeśli odwodzenie dochodzi do kąta 90°, guzek większy kości ramiennej opiera się o wyrostek barkowy łopatki i dalszy ruch w stawie ramiennym ulega zahamowaniu. Odwodzenie ponad kąt 90° odbywa się już nie w stawie ramiennym, ale stawie mostkowo-obojczykowym.

Mięsień czworoboczny przyciska łopatkę do żeber, zaś mięsień zębaty przedni zaczyna obracać blok ramienno-łopatkowy dookoła przez napinanie kolejnej grupy „zębów”. W tym samym czasie napięcie mięśnia naramiennego ma za zadanie zapewnienie utrzymania kąta prostego pomiędzy osią podłużną łopatki, a osią kości ramiennej.

Bibliografia

  1. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2004.
  2. Majdan M., Metera K., Diagnostyka funkcjonalna i leczenie uszkodzeń tkanek miękkich stawu barkowego w wybranych metodach fizjoterapii, Zeszyty Naukowe WSSP, 17/2013.


Polecane produkty:

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *