
Kość udowa
Kość udowa (łac. femur) należy do najsilniejszych i najdłuższych kości w szkielecie człowieka. Jej lokalizacja w pionowej postawie ciała jest nieco skośna, ponieważ górne końce
Strona główna » Układ kostny » Strona 6
Kość udowa (łac. femur) należy do najsilniejszych i najdłuższych kości w szkielecie człowieka. Jej lokalizacja w pionowej postawie ciała jest nieco skośna, ponieważ górne końce
Kręgosłup (łac. columna vertebralis) to ruchoma oś tułowia i szyi. Wraz z żebrami i mostkiem tworzy kościec osiowy. Położony jest po stronie grzbietowej, przebiega od
Kość (łac. os) jest rodzajem tkanki łącznej i stanowi tkankę podporową. Z kości zbudowany jest szkielet organizmu (układ kostny). Składa się z części organicznej (m.in.
Rzepka (łac. patella) położona jest w ścięgnie mięśnia czworogłowego uda, na przedniej powierzchni stawu kolanowego. Jest to kość spłaszczona i lekko trójkątna. Uznaje się, że
Kość miedniczna (łac. os coxae), nazywana także miednicą, utworzona jest przez trzy, zrośnięte ze sobą kości takie jak: Kość biodrowa (łac. os ilium); Kość łonowa
Staw barkowo-obojczykowy (łac. articulatio acromioclavicularis) stanowi połączenie obojczyka z łopatką. Jest on łatwo dostępny, dlatego ruchy w tym stawie można prześledzić zarówno okiem, jak i
Staw mostkowo-obojczykowy (łac. articulatio sternoclavicularis) łączy obojczyk z klatką piersiową. Jest to staw kulisty, złożony i wieloosiowy. Jak zbudowany jest staw mostkowo-obojczykowy? Powierzchnie stawowe obejmują
Kości kończyny dolnej (łac. ossa membri inferioris) można podzielić na 3 grupy, czyli: kości obręczy kończyny dolnej; kości górnej części kończyny dolnej (uda); kości goleni;
Kości kończyny górnej (łac. ossa membri superioris) składają się zarówno z kości obręczy barkowej (podstawy łączącej kończynę z tułowiem) oraz z kości części wolnej. Kości
Kręgi lędźwiowe (łac. vertebrae lumbales) należą do końcowej części kręgosłupa. Ich lokalizacja znajduje się pomiędzy kręgami piersiowymi a kością krzyżową. Człowiek ma z reguły pięć
Kość udowa (łac. femur) należy do najsilniejszych i najdłuższych kości w szkielecie człowieka. Jej lokalizacja w pionowej postawie ciała jest nieco skośna, ponieważ górne końce
Kręgosłup (łac. columna vertebralis) to ruchoma oś tułowia i szyi. Wraz z żebrami i mostkiem tworzy kościec osiowy. Położony jest po stronie grzbietowej, przebiega od
Kość (łac. os) jest rodzajem tkanki łącznej i stanowi tkankę podporową. Z kości zbudowany jest szkielet organizmu (układ kostny). Składa się z części organicznej (m.in.
Rzepka (łac. patella) położona jest w ścięgnie mięśnia czworogłowego uda, na przedniej powierzchni stawu kolanowego. Jest to kość spłaszczona i lekko trójkątna. Uznaje się, że
Kość miedniczna (łac. os coxae), nazywana także miednicą, utworzona jest przez trzy, zrośnięte ze sobą kości takie jak: Kość biodrowa (łac. os ilium); Kość łonowa
Staw barkowo-obojczykowy (łac. articulatio acromioclavicularis) stanowi połączenie obojczyka z łopatką. Jest on łatwo dostępny, dlatego ruchy w tym stawie można prześledzić zarówno okiem, jak i
Staw mostkowo-obojczykowy (łac. articulatio sternoclavicularis) łączy obojczyk z klatką piersiową. Jest to staw kulisty, złożony i wieloosiowy. Jak zbudowany jest staw mostkowo-obojczykowy? Powierzchnie stawowe obejmują
Kości kończyny dolnej (łac. ossa membri inferioris) można podzielić na 3 grupy, czyli: kości obręczy kończyny dolnej; kości górnej części kończyny dolnej (uda); kości goleni;
Kości kończyny górnej (łac. ossa membri superioris) składają się zarówno z kości obręczy barkowej (podstawy łączącej kończynę z tułowiem) oraz z kości części wolnej. Kości
Kręgi lędźwiowe (łac. vertebrae lumbales) należą do końcowej części kręgosłupa. Ich lokalizacja znajduje się pomiędzy kręgami piersiowymi a kością krzyżową. Człowiek ma z reguły pięć