Supinacja to ruch odwracania, czyli rotacji zewnętrznej. Dystalna część kończyny (dolnej lub górnej) odwraca się w kierunku zewnętrznym w stosunku do swojej osi długiej. Przeciwieństwem jest pronacja, czyli ruch nawracania (rotacji wewnętrznej). Podczas wykonywania supinacji następuje zmiana położenia w stawach kończyny. Przykładowo przy supinacji przedramienia, przy zgiętym stawie łokciowym, ruch następuje w stawie promieniowo-łokciowym dalszym i promieniowo-łokciowym bliższym, a kości (kość promieniowa i kość łokciowa) ustawiają się równolegle.
Supinacja a pronacja
Supinacja kończyny górnej to ruch odwracania. Wiele osób bardzo często myli ten ruch z pronacją, istnieje jednak prosty sposób na zapamiętanie go. Pierwszą literą słowa „supinacja” jest „S”, podobnie jak pierwszą literą słowa „sufit”. Można zatem skojarzyć, że supinacja to kierowanie wewnętrznej, dłoniowej powierzchni ręki w stronę sufitu. Z kolei pierwszą literą słowa „pronacja” jest „P”, podobnie jak pierwszą literą słowa „podłoga”. Zatem pronację można skojarzyć z kierowaniem wewnętrznej powierzchni ręki w stronę podłogi.
Podobnie wygląda to z kończyną dolną. Wówczas przy supinacji podeszwę stopy kierujemy w stronę sufitu, zaś przy pronacji kierujemy ją w stronę podłogi.
Na czym polega supinacja kończyny górnej?
W przypadku kończyny górnej za ruch supinacji odpowiada staw promieniowo-łokciowy bliższy oraz staw promieniowo-łokciowy dalszy. Ta osiowa rotacja daje stawowemu kompleksowi nadgarstka trzeci stopień swobody ruchu. W efekcie ręka zyskuje możliwość przyjęcia dowolnej pozycji w przestrzeni, co sprawia, że może chwytać przedmioty. Taki układ anatomiczny eliminuje konieczność obecności trójosiowego stawu panewkowego w okolicy nadgarstka. Szacuje się, że tego rodzaju architektura pojawiła się około 400 mln lat temu, gdy niektóre gatunki ryb opuściły środowisko wodne i przekształciły się w czworonożne płazy.
Zakres supinacji kończyny górnej mierzymy przy zgięciu stawu łokciowego do 90 stopni i ułożeniu ramienia wzdłuż własnego ciała (kończyna górna ustawia się jak do przywitania, podania ręki). Pełną supinację osiąga się wówczas, gdy powierzchnia dłoniowa ręki zostanie skierowana ku górze, zaś kciuk ustawia się przy tym bocznie. W warunkach fizjologicznych u zdrowego, młodego człowieka supinacja wynosi około 90 stopni.
Zobacz również: SFTR – zakresy ruchów w stawach.
Na czym polega supinacja kończyny dolnej?
Ruch supinacji w kończynie dolnej dotyczy głównie stopy. Rozpoczyna się od zgięcia podeszwowego w górnym stawie skokowym, podczas którego kość skokowa automatycznie skręca się do środka. W dalszym ciągu ruch kontynuowany jest poprzez inwersję w dolnym stawie skokowym. Warto jednak pamiętać, że tego rodzaju ruch rotacyjny (poza górnym i dolnym stawem skokowym) obejmuje także staw Choparta, staw Lisfranca i stawy palców. Supinacja w stopie polega więc na uniesieniu brzegu przyśrodkowego stopy. Towarzyszy temu przywiedzenie stopy. Fizjologiczny zakres supinacji w stopie wynosi około 35 stopni.
Polecane produkty:
|
Wałek igłowy – aplikator wieloigłowy
Wałek igłowy to aplikator przeznaczony do wykonywania masażu na różne części ciała. Wysoka efektywność znalazła zastosowanie w kompleksowej terapii różnych schorzeń, a także profilaktyce ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
- Zembaty A., Kinezyterapia, Tom I, Wydawnictwo Kasper, Kraków 2002.
- Ronikier A., Diagnostyka funkcjonalna w fizjoterapii, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
