Mięsień rozwieracz źrenicy (łac. musculus dilator pupillae) to jeden z dwóch mięśni tęczówki (wraz z mięśniem zwieraczem źrenicy), odpowiadających za zmianę średnicy źrenicy, która znajduje się w centrum tęczówki. Jak wskazuje nazwa, mięsień rozwieracz źrenicy powoduje zwiększanie średnicy źrenicy, wpuszczając do niej więcej światła, co ma miejsce np. podczas wchodzenia do ciemnych miejsc.
Mięsień rozwieracz źrenicy – budowa
Omawiany mięsień składa się z cienkiej warstwy promieniście ułożonych komórek mięśniowych gładkich, rozpiętych na całej tylnej powierzchni. Oznacza to, że jego czynność jest niezależna od woli człowieka, nie można jej świadomie kontrolować. Mięsień rozwieracz źrenicy posiada pochodzenie ektodermalne. Lokalizuje się między obwodem tęczówki a źrenicą.
Mięsień rozwieracz źrenicy – unerwienie
Za unerwienie mięśnia rozwieracza źrenicy odpowiadają włókna układu współczulnego, którego rolą jest wprowadzenie organizmu w stan czuwania i działania. Rozwarcie źrenicy powoduje bowiem wyostrzenie wzroku i jest reakcją towarzyszącą emocjom takim jak stres, strach, gniew czy podniecenie. Są to włókna współczulne pozazwojowe, pochodzące ze zwoju szyjnego górnego pnia współczulnego, a także włókna przedzwojowe pochodzące z jądra pośrednio-bocznego odcinka rdzenia kręgowego C8-Th12.
Mięsień rozwieracz źrenicy – funkcje
Mięsień zwieracz źrenicy odpowiada za rozwieranie źrenicy, czyli zwiększanie przez nią swojej średnicy. Dzięki temu do oka może wpaść więcej światła, co wpływa na wyostrzenie wzroku.
Zobacz również: Anizokoria.
Polecane produkty:
|
Kwas hialuronowy na stawy i skórę
Kwas hialuronowy zapewnia mazi stawowej właściwości lepko-sprężyste, przez co zmniejsza ból w stawach. Dodatkowo wypełnia przestrzenie w naskórku redukując zmarszczki. Sprawia, że skóra wygląda młodziej i polepsza się jej odcień, dając też efekt ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom IV, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
- Sokołowska-Pituchowa J., Anatomia człowieka, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006.
