Szukaj
Szukaj

Ganglion

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Ganglion to inaczej torbiel galaretowata. Pojęcie to określa nienowotworową przestrzeń jamistą wypełnioną płynem lub galaretowatą substancją. Przestrzeń tą tworzy tkanka łączna. Gangliony zazwyczaj rozwijają się u młodych kobiet, jednak nie jest to warunkiem. Mogą dotyczyć każdej osoby, bez względu na płeć czy wiek.

Ganglion

Lokalizacja

Ganglion najczęściej umiejscawia się w obrębie torebek stawowych bądź pochewek ścięgnistych. Pomimo tej lokalizacji, zmiany torbielowate nie wiążą się z tymi obszarami. Najczęściej lokalizują się w obrębie stawów nadgarstkowych – szacuje się, że stanowią niemal 60% przypadków zmian guzowatych w tej okolicy.

W przypadku nadgarstka wyróżnia się 4 podstawowe lokalizacje ganglionów:

  • stronę grzbietową nadgarstka – najczęściej. Zazwyczaj ganglion wywodzi się w tym przypadku ze stawu lub więzadła łódeczkowato-księżycowatego. Istnieje możliwość, że zmiana nie będzie wyczuwalna palpacyjnie (np. gdy zlokalizuje się głębiej, pod ścięgnami mięśni prostowników). Wówczas taką zmianę określa się jako ukrytą;
  • stronę dłoniową nadgarstka – około 20% przypadków. Zazwyczaj ganglion wywodzi się w tym przypadku ze stawu promieniowo-łódeczkowatego, łódeczkowato-czworobocznego, grochowato-trójgraniastego lub śródręczno-czworobocznego;
  • poziom pochewek ścięgnistych mięśni zginaczy palców – około 10% przypadków. Najczęściej lokalizują się na wysokości stawu śródręczno-paliczkowego i wiążą się z troczkiem A1;
  • stronę grzbietową stawu międzypaliczkowego dalszego – zwane zazwyczaj torbielami śluzowymi. Wiążą się z chorobą zwyrodnieniową stawów.

Nie należy mylić ganglionu z torbielą okołostawową, która tworzy przepuklinę torebki stawowej wyścieloną błoną maziową. W przeciwieństwie do niej, ganglion nie posiada takiej błony w swojej budowie.

Ganglion – przyczyny

Nie ustalono jednoznacznej przyczyny rozwoju ganglionów. Uważa się jednak, że ich rozwój może się wiązać ze zmianami degeneracyjnymi tkanki łącznej. Dodatkowo wyszczególniono czynniki ryzyka sprzyjające powstawaniu tej patologii i są to:

  • przebyte urazy w okolicy ręki;
  • przeciążenia;
  • stany zapalne ścięgien mięśni lub torebek stawowych.

Wspomniane czynniki ryzyka wiążą się zwłaszcza z dużą aktywnością sportową lub wykonywaniem pracy. Można zatem stwierdzić, że powstawanie ganglionów wiąże się z powtarzalnymi mikrourazami i przeciążeniami w okolicy nadgarstka i ręki.

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Jak wygląda ganglion?

W warunkach fizjologicznych między ścięgnami a pochewkami znajduje się pewna ilość płynnej substancji, która warunkuje prawidłowy ruch między obiema strukturami. W efekcie wymienionych wyżej czynników ryzyka struktury w obrębie ręki mogą produkować znacznie większe ilości tej mazi. Rezultatem tego jest pogrubienie oraz uwypuklenie ściany pochewki pod postacią galaretowatego tworu. Na początku zmiana jest raczej mała, porównywana do ziarna grochu. Wraz z upływem czasu może jednak przybrać znacznie większe rozmiary, nawet dochodzące do kilku centymetrów.

Gangliony objawiają się przede wszystkim widocznym zgrubieniem podskórnym. Pod wpływem ucisku pacjent może mieć wrażenie, że zmiana się przesuwa. Ganglionom może towarzyszyć ból, dyskomfort i nieprzyjemne uczucie nie tylko podczas palpacji, ale również podczas wykonywania codziennych czynności. Torbiel galaretowata powiększa się pod wpływem wysiłku, natomiast może się zmniejszać podczas spoczynku.

Diagnostyka

Podstawą rozpoznania ganglionów jest ultrasonografia (USG). Dzięki niej można stwierdzić, czy podejrzana zmiana rzeczywiście jest torbielą galaretowatą. Podczas badania USG ganglion jest widoczny jako dobrze odgraniczona zmiana bezechowa o cienkich ścianach. Często w jego świetle widać także cienkie przegrody. W badaniu dopplerowskim zazwyczaj nie stwierdza się cech wzmożonego unaczynienia. Podczas badania rezonansem magnetycznym (MRI) zmiany te ukazują się jako obszary płynowe sąsiadujące ze stawem lub pochewką ścięgnistą. Obszary te mogą być jedno- lub wielokomorowe.

Ganglion – leczenie

Metodą pierwszego wyboru jest leczenie nieoperacyjne, które obejmuje między innymi:

  • stabilizację bierną (ortezy lub aplikacja stabilizująca kinesiotapingu);
  • kinesiotaping, głównie aplikacje limfatyczne;
  • zabiegi fizykalne, np. ultradźwięki.

Jeśli nie widać rezultatów takiego leczenia należy zdecydować się na zabieg. Przebiega on pod stałą kontrolą USG i obejmuje nakłucie torbieli, a następnie odessanie znajdującego się wewnątrz niej płynu. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Niestety często po pewnym czasie od interwencji chirurgicznej ganglion pojawia się ponownie.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Teh J., Ocena ultrasonograficzna guzów tkanek miękkich ręki, Journal of Ultrasonography, 12/2012.
  2. Mastalerz M., Kucmin J., Książek-Czekaj A., Wiecheć M., Torbiel galaretowata – postępowanie fizjoterapeutyczne, Praktyczna Fizjoterapia & Rehabilitacja, 3/2015.

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

4 odpowiedzi

  1. Mi pomogły z ganglionem strony dłoniowej nadgarstka ćwiczenia z powerballem. Ganglion utrzymywał się parę lat był odsysany i wycinany chirurgicznie po czym pojawił się ok 2 cm wyżej powodując już dolegliwości bólowe. Polecam wypróbować ćwiczenia to odsysanie i wycinanie w tym przypadku przynajmniej u mnie nie miało sensu. A teraz już 2 lata problem z głowy ganglion się schował a dosłownie w wolnym czasie ćwiczyłem parę dni.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *