Terapia narządów wewnętrznych to bardzo specyficzna praca na strukturach jamy brzusznej człowieka. Dzięki niej, wprawny terapeuta może nie tylko zdiagnozować, ale też rozluźniać wykryte wcześniej napięcia w obrębie narządów wewnętrznych. Przez narządy wewnętrzne mamy na myśli nie tylko np. wątrobę, trzustkę czy jelita, ale także więzadła, krezki, naczynia krwionośne i sploty nerwowe.
Terapia narządów wewnętrznych
W obrębie tych wszystkich struktur lub w nich samych może występować napięcie, które zaburza pracę danego narządu. Bardzo często pacjenci uskarżają się na dolegliwości z tytułu, mogłoby się zdawać konkretnych dolegliwości tj. wrzody żołądka. Natomiast diagnostyka lekarska pod postacią gastroskopii czy USG nie stwierdza zmian, które mogłyby świadczyć o konkretnej jednostce chorobowej. I tutaj z pomocą przychodzi fizjoterapeuta „uzbrojony” w terapię narządów wewnętrznych.
Po wnikliwej diagnostyce i terapii okazuje się, że bóle żołądka i idące za tym objawy jak na przykład zgaga ustępują po odpowiednim rozluźnieniu struktur napiętych wokół narządu.
Funkcjonalna Terapia Trzewi
Jedną z metod terapii narządów wewnętrznych jest Funkcjonalna Terapia Trzewi (dawniej Starosłowiański Masaż Brzucha) autorstwa Władysława Batkiewicza. Charakteryzuje się ona prostym podejściem do problematyki napięć w obrębie jamy brzusznej, które zostało zaczerpnięte z dawnych i zapomnianych już metod radzenia sobie z bólem brzucha na terenie Polski. Jest to podejście proste, ale na pewno nie pozbawione podstaw, czyli znajomości anatomii i fizjologii narządów wewnętrznych. Istotnym aspektem terapii narządów wewnętrznych w FTT jest postawa terapeuty zarówno fizyczna (rozluźnienie swojego ciała) jak i mentalna (chodzi o odpowiednie skupienie się podczas wykonywania zarówno diagnostyki jak i terapii).
Istotne struktury
Najważniejszymi elementami, od których powinno się zacząć pracę z pacjentem wg. Funkcjonalnej Terapii Trzewi są: dwunastnica, a dokładniej zwieracz Oddiego, drogi żółciowe oraz pęcherzyk żółciowy.
Na początek wykonujemy badanie diagnostyczne w/w struktur do momentu odczucia dyskomfortu pacjenta (nie przekraczamy progu bólowego, gdyż pacjent może zareagować obronnym napięciem mięśniowym). Terapeuta powinien przyjąć wygodną i co najważniejsze rozluźniona pozycję. Stosując specjalną technikę ześrodkowania, która pomaga w koncentracji podczas pracy, terapeuta może przystąpić do zabiegu. W momencie przeprowadzania terapii narządów wewnętrznych pacjent powinien odczuwać przyjemne ciepło. Po wykonanym rozluźnianiu terapeuta ponownie wykonuje ucisk diagnostyczny, a pacjent porównuje odczucia sprzed rozpoczęcia terapii.
W przypadku dużych zaburzeń napięciowych, w trakcie, ale także po terapii narządów wewnętrznych, można usłyszeć charakterystyczny odgłos przepływających płynów (bulgotanie) w jamie brzusznej pacjenta. Oznacza to, że m.in. udało się usprawnić przepływ soku trzustkowego i żółci przez przewody żółciowe w kierunku dwunastnicy.
Profilaktyka przede wszystkim
Terapia narządów wewnętrznych ujęta w jakimkolwiek modelu terapeutycznym wymaga profilaktyki. Pojedyncze rozluźnienie trzewi usprawni ich pracę, jednak istnieje duża szansa, że napięcia powrócą. Z czasem, po odpowiednim dawkowaniu terapii narządów wewnętrznych, napięcia te będą dużo mniejsze oraz rzadziej będą powracać. W przypadku, gdy fizjoterapeuta uzna za stosowne, ważnym elementem profilaktyki staje się zmiana nawyków żywieniowych pacjenta.
Odpowiednia podaż wody, często uzupełniona o minerały oraz regularne odżywianie się żywnością nisko przetworzoną na pewno spowoduje przyspieszenie procesów terapeutycznych, które zaaplikuje terapeuta podczas zabiegu terapii narządów wewnętrznych.
Polecane produkty:
|
Igły do akupunktury
Wysokiej jakości igły do akupunktury zostały zaprojektowane z myślą o pacjencie. Posiadają one krótką prowadnicę i niesamowitą ostrość, co pozwala na przeprowadzenie bardzo bezpiecznego zabiegu, a zarazem mniej bolesnego. Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Majchrzycki M., Terapia manualna narządów wewnętrznych. Dlaczego warto dotykać brzucha?, Praktyczna Fizjoterapia&Rehabilitacja, 12/2015.
- Andrijuk Ł., Labinskij P., Manualna terapia wisceralna – diagnostyka i postępowanie terapeutyczne, Rehabilitacja, 1/2016.
