Choroba Heinego-Medina to inaczej zapalenie rogów przednich rdzenia kręgowego. Przyczyną jest zakażenie wirusem polio wywołujące szereg objawów.
Charakterystyka choroby Heinego-Medina
Po kilku dniach pojawiają się objawy choroby wirusowej, takie jak gorączka, bóle głowy, zapalenie gardła czy złe samopoczucie. W ciągu kilku następnych dni dołączają niedowłady wiotkie – głównie mięśni kończyn dolnych, poprzedzone bólem mięśni.
Pozostałe objawy nie są identyczne u każdego chorego. Mogą obejmować:
- wygórowanie, a następnie zniesienie odruchów głębokich;
- ostrą ataksję móżdżkową;
- porażenie nerwu twarzowego;
- aseptyczne zapalenie opon mózgowych;
- poprzeczne porażenie rdzenia;
- porażenie nerwów czaszkowych: IX, X, XI, XII.
Najpoważniejszymi powikłaniami choroby jest zajęcie przepony i mięśni międzyżebrowych, co uniemożliwia oddychanie.
Choroba Heinego-Medina – leczenie
Leczenie w przypadku choroby Heinego-Medina ma na celu między innymi zmniejszenie dolegliwości bólowych, poprawę siły mięśniowej, likwidację przewlekłego zmęczenia, zmniejszenie otyłości, poprawę chodu oraz usprawnienie oddychania. Poniżej przedstawione zostały poszczególne objawy choroby wymagające leczenia fizjoterapeutycznego.
Ból
Jeśli dolegliwości bólowe są pochodzenia mięśniowo-powięziowego, zazwyczaj stosuje się leki przeciwdepresyjne. Pomocne są również zabiegi fizykalne takie jak ciepłolecznictwo i elektrostymulacja. Inną metodą uśmierzania bólu jest kinezyterapia, a ściślej – ćwiczenia rozciągające. Z powodzeniem można zastosować biofeedback oraz trening rozluźniający.
Zobacz również: Kinezyterapia – podział ćwiczeń.
Ból pochodzenia stawowego leczy się niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ) oraz zabiegami ciepłolecznictwa. Wskazane jest wzmacnianie mięśni w okolicy bolesnego stawu. Metodą pomocniczą jest stosowanie sprzętu ortopedycznego.
Osłabienie mięśni
Jest drugim, najczęściej występującym objawem. Jeśli nie ma przeciwwskazań, główna metoda lecznicza to kinezyterapia, a konkretnie ćwiczenia wzmacniające. Należy bezwzględnie pamiętać, że nie mogą być one męczące. Należy je wykonywać co drugi dzień. Szacuje się, że czas utrzymania ciężaru przez osobę chorą wynosi maksymalnie 4-5 sekund, po czym musi nastąpić minimum 10 sekund przerwy. Pomiędzy głównymi ćwiczeniami należy zachować odstęp 5 minut.
Terapię uzupełnia się zabiegami fizykalnymi. Znacząca jest elektrostymulacja mająca na celu wzmocnienie osłabionych mięśni i uaktywnienie tych nieużywanych.
Przewlekłe zmęczenie
Największe znaczenie w leczeniu przewlekłego zmęczenia ma edukacja chorego. Należy wyjaśnić mu, dlaczego powinien zmienić tryb życia, jakie ryzyko wiąże się z nieprzestrzeganiem zaleceń oraz powinno się wesprzeć go psychicznie.
Psychoterapię można wspomagać farmakologicznie takimi lekami jak chlorowodorek amantadyny czy pirydostygmina. Liczne badania wykazały także, że w przypadku zapalenia rogów przednich rdzenia, korzystne działanie zmniejszające zmęczenie odnoszą krótkie drzemki w ciągu dnia.
Zaburzenia chodu
Podstawą jest kinezyterapia, która koryguje zaburzenia poszczególnych faz chodu, wzmacnia mięśnie odpowiedzialne za poruszanie się oraz rozciąga mięśnie przykurczone. Fizjoterapeuta w razie konieczności pionizuje pacjenta, a następnie uczy go chodu.
Zobacz również: Pionizacja pacjenta i nauka chodu.
Często konieczne jest stosowanie sprzętu ortopedycznego, jak np. kule inwalidzkie, a w ostateczności wózek inwalidzki. Wówczas fizjoterapeuta ma obowiązek nauki prawidłowego korzystanie z tego typu sprzętu.
Zaburzenia oddychania
Aż 42% chorych skarży się na zaburzenia oddychania. Zauważa się znaczne osłabienie mięśni oddechowych, zmniejszenie objętości płuc oraz zmniejszenie maksymalnego ciśnienia wdechowego i wydechowego.
Dużą rolę odgrywa tu postępowanie fizjoterapeutyczne. Ma na celu naukę efektywnego kaszlu, rozciągnięcie przykurczonych mięśni oraz wzmocnienie osłabionych, terapię ułożeniową oraz rozluźnianie mięśni.
Zobacz również: Ćwiczenia oddechowe w rehabilitacji.
Boczne skrzywienie kręgosłupa i osłabienie mięśni brzucha
Jeśli pacjent jest w stanie samodzielnie chodzić, a problem dotyczy wyłącznie osłabienia mięśni brzucha, stosuje się aparat stabilizujący. Do uzyskania jeszcze większej stabilizacji pacjent wspomaga się laską lub kulą. Zaopatrzenie ortopedyczne jest pomocne także w przypadku skolioz. Niezwykle pomocne okazują się ćwiczenia wzmacniające, oddechowe i rozciągające.
Bibliografia
- Liberski P., Papierz W., Neuropatologia Mossakowskiego, Wydawnictwo Czelej, Lublin 2005.
- Postępowanie w zespole po zapaleniu rogów przednich rdzenia, Mayo Clinic Proceedings 72/1997.
Polecane produkty:
|
Olej z czarnuszki siewnej w płynie
Naturalny, nierafinowany, tłoczony na zimno olej otrzymywany z nasion czarnuszki siewnej pochodzących z ekologicznych upraw. Wykorzystuje się go przy różnego rodzaju problemach skórnych ... Zobacz więcej... |
|
Czarnuszka (Nigella Sativa) w kapsułkach
Czarnuszka siewna to roślina, z której pozyskuje się olej o właściwościach potwierdzonych badaniami. W składzie zawiera m.in. niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT), czyli takie, których organizm nie jest w stanie sam wytwarzać i musimy dostarczać Zobacz więcej... |
