Mioglobina (Mb) stanowi białko globularne na podobieństwo hemoglobiny. Podstawową funkcją mioglobiny jest magazynowanie tlenu w mięśniach poprzecznie prążkowanych szkieletowych oraz serca, dzięki czemu tkanki te mogą wytwarzać energię niezbędną do ich skurczu.
Charakterystyka mioglobiny
Mioglobina to niskocząsteczkowe białko cytoplazmatyczne znajdujące się w komórkach wyżej wymienionych mięśni. Do krwi przedostaje się w momencie uszkodzenia któregokolwiek z mięśni, który ją posiada. Może przedostawać się również do moczu. Mioglobina jest ostatecznie eliminowana przez nerki.
Rodzaje mioglobiny
W fizjologii wyróżnia się kilka rodzajów mioglobiny, czyli:
- oksymioglobinę – to utlenowana postać związku, czyli zdolna do magazynowania tlenu;
- karboksymioglobinę – postać związana z dwutlenkiem węgla;
- apomioglobinę – cząsteczka pozbawiona hemu;
- metmioglobinę – cząsteczka zawierająca utleniony atom żelaza.
Funkcje mioglobiny
Podczas szybko narastającego wysiłku dostawa tlenu do komórek mięśniowych nie nadąża za zapotrzebowaniem na energię i prężność tlenu w komórkach znacznie się zmniejsza. Dochodzi wtedy do dysocjacji mioglobiny, która uwalnia związany tlen. To jedyny magazyn tlenu wewnątrzkomórkowego, z którego komórka może go czerpać w czasie zwiększonego zapotrzebowania na energię lub zatrzymania krążenia krwi. Jednakże ilość tlenu związanego z mioglobiną jest niewielka w porównaniu z zapotrzebowaniem na niego. Magazynowanie tlenu jest możliwe dzięki obecności w cząsteczce mioglobiny hemu.
Mioglobina w kardiologii
Mioglobina stanowi jeden z markerów zawału serca. Zostaje bowiem uwolniona do krwi obwodowej w krótkim czasie po uszkodzeniu mięśnia sercowego w przebiegu zawału. Badanie jej poziomu jest bardzo praktyczne, ponieważ można je wykonać wcześnie. Zwiększone stężenie mioglobiny wykrywa się już po 2-3 godzinach. Równie szybko, ponieważ już w ciągu jednej doby, jej stężenie wraca do normy.
Jedną z wad tego markeru jest jego brak swoistości, gdyż mioglobina występuje nie tylko w sercu, ale i w mięśniach szkieletowych. Można ją więc zatem wykorzystywać jako marker zawału serca, ale jednocześnie z troponiną czy CK-MB, które są znacznie bardziej swoiste.
Bibliografia
- Traczyk W., Fizjologia człowieka w zarysie, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007.
- Orzechowski P., Marcinowska-Suchowierska E., Interpretacja badań biochemicznych w kardiologii w praktyce lekarza rodzinnego, Postępy Nauk Medycznych, 4/2007.
- Wraga M., Figiel Ł., Kasprzak J., Markery niedokrwienia i martwicy mięśnia sercowego – stan obecny i perspektywy na przyszłość, Kardiologia po Dyplomie, 9/2010.
Polecane produkty:
|
Spirulina + Żelazo - wsparcie dla hemoglobiny
Spirulina + Żelazo od bioalgi jest 100% naturalnym, roślinnym źródłem żelaza. Jest bardzo dobrze przyswajalne przez organizm człowieka, dzięki czemu uzupełnia niedobory żelaza, ale również innych, ważnych składników odżywczych niezbędnych do prawidłowego Zobacz więcej... |
