Położenie spoczynkowe stawu to takie położenie, przy którym torebka stawowa jest najmniej napięta. W efekcie daje ona dużą przestrzeń śródstawową. Znajomość położenia spoczynkowego jest ważna, aby móc zapewnić najmniejszą bolesność stawu przy schorzeniu.
Położenie spoczynkowe stawu w terapii manualnej
Pozycja spoczynkowa jest podstawowym pojęciem terapii manualnej, a znajomość jej dla poszczególnych stawów jest niezbędna do prawidłowego przeprowadzania czynności leczniczych.
W pozycji spoczynkowej powierzchnie stawowe obu członów stawu mają ze sobą najmniejszy kontakt, a gra stawowa jest wówczas największa. Powierzchnie stawowe mają ze sobą mało kontaktu także w innych pozycjach (z wyjątkiem pozycji zaryglowanej), dzięki czemu gra stawowa jest również możliwa. Jest ona jednak mniejsza wraz z oddalaniem się od pozycji spoczynkowej.
Ważne jest, aby znać pozycje spoczynkowe wszystkich stawów, ponieważ badanie i leczenie w terapii manualnej przy ograniczonej ruchomości stawu będzie wpierw wykonywane właśnie w takim ustawieniu.
Jeśli to możliwe, pozycje spoczynkowe stosuje się też po to, aby zapobiec późniejszym uszkodzeniom stawu podczas okresów długiego unieruchomienia, np. przy zastosowaniu opatrunków gipsowych bądź aparatów szynowych.
Zobacz również: Terapia Manualna OMT Kaltenborn-Evjenth.
Aktualna pozycja spoczynkowa
Osobnym pojęciem jest pojęcie aktualnej pozycji spoczynkowej. Jest to taka pozycja spoczynkowa, która uległa zmianie w wyniku działania patologicznych czynników zewnątrz- lub wewnątrzstawowych.
W tak zmienionej pozycji spoczynkowej staw jest w danym czasie najluźniejszy i posiada największą grę stawową.
Pozycje spoczynkowe dla poszczególnych stawów
Każdy staw posiada odrębną pozycję spoczynkową. Poniżej zostały opisane przykłady pozycji spoczynkowych dla poszczególnych stawów.
- stawy międzypaliczkowe – lekkie zgięcie we wszystkich stawach;
- stawy śródręczno-paliczkowe – lekkie zgięcie we wszystkich stawach przy odwiedzeniu łokciowym;
- staw promieniowo-łokciowy dalszy – około 10 stopni supinacji;
- staw promieniowo-łokciowy bliższy – około 35 stopni supinacji i 70 stopni zgięcia w stawie łokciowym;
- staw ramienno-promieniowy – maksymalny wyprost i supinacja;
- staw ramienno-łokciowy – około 70 stopni zgięcia i około 10 stopni supinacji;
- staw ramienny – odwiedzenie do około 55 stopni i zgięcie horyzontalne około 30 stopni. Przedramię w płaszczyźnie horyzontalnej przy zgiętym stawie łokciowym;
- staw piszczelowo-strzałkowy bliższy – około 10 stopni zgięcia podeszwowego w stawie skokowym górnym;
- staw kolanowy – około 25 stopni zgięcia;
- staw biodrowy – zgięcie i odwiedzenie około 30 stopni, lekka rotacja zewnętrzna.
Polecane produkty:
|
Plastry do kinesiotapingu
Zapewniają skuteczną i bezinwazyjną metodę w walce z bólem układu mięśniowo-nerwowego. Dodatkowo korzystnie wpływają na poprawę krążenia krwi oraz limfy, zapewniając przy tym wygodę podczas noszenia. Zobacz więcej... |
|
Plastry kinesiotaping
Taśmy Kinesio Tex Classic to oryginalne, japońskie plastry znane i cenione od lat przez fizjoterapeutów na całym świecie. Stworzone zostały i do tej pory nadzorowane są przez doktora Kenzo Kase. Taśmy te zapewniają skuteczną i bezinwazyjną metodę w walce Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Dębski M., Manualne mobilizacje stawów kończyn, Wydawnictwo Comer, Toruń 1996.
- Frisch H., Roex J., Terapia manualna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2015.
