Szukaj
Szukaj

Hipoksemia

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Hipoksemia to niedostateczna zawartość tlenu we krwi tętniczej upośledzająca normalne procesy metaboliczne w tkankach. Może mieć wiele przyczyn – zarówno zewnątrzpochodnych (przebywanie na dużych wysokościach), jak i wewnątrzpochodnych (choroby i schorzenia). Może także wynikać z porażenia mięśni oddechowych lub podaży preparatów zaburzających czynność ośrodkowego układu nerwowego.

 

Z czego powstaje hipoksemia?

Hipoksemia powstaje w następstwie:

  • niedostosowania wentylacji powietrza do perfuzji krwi w płucach;
  • wewnątrzpłucnego i zewnątrzpłucnego przecieku krwi nieutlenowanej;
  • upośledzenia dyfuzji pęcherzykowo-włośniczkowej;
  • obniżenia ciśnienia parcjalnego tlenu w mieszaninie wdychanych gazów.

Pierwszy wymieniony czynnik stanowi główną przyczynę niewydolności oddechowej w przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc. Z kolei zaburzenia dyfuzji odkrywają istotną rolę w chorobach śródmiąższowych.

Zobacz również: Hipoksja.

Niedostosowanie wentylacji powietrza do perfuzji krwi w płucach

Niedostosowanie wentylacji pęcherzykowej do przepływu płucnego wiąże się ze zmniejszeniem wentylacji pęcherzyków płucnych, co z kolei prowadzi do obniżenia ciśnienia parcjalnego tlenu w powietrzu pęcherzykowym. W żyłach płucnych dobrze utlenowana krew z prawidłowo wentylowanych obszarów płuc miesza się z krwią gorzej utlenowaną, napływającą z obszarów źle wentylowanych.

Konsekwencją jest obniżenie ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi w żyłach płucnych, lewym przedsionku i lewej komorze serca oraz tętnicach krążenia dużego. Zmniejszenie przepływu płucnego następuje najczęściej wskutek zatorowości płucnej lub wstrząsu. W skrajnej sytuacji, zatkania tętnicy płucnej lub jej dużego odgałęzienia, ustaje przepływ krwi w obrębie zaopatrywanych przez to naczynie pęcherzyków płucnych. Stają się one pęcherzykową przestrzenią martwą, która wraz z anatomiczną przestrzenią martwą tworzy fizjologiczną przestrzeń martwą.

Przeciek krwi nieutlenowanej

W wewnątrzpłucnym przecieku, ustanie wentylacji pęcherzyków płucnych, najczęściej wskutek wypełnienia ich płynem lub zatkania dróg oddechowych, powoduje wstrzymanie wymiany gazowej w obrębie tych pęcherzyków. Jeżeli zachowany jest przepływ krwi przez obszar płuca wyłączony z wentylacji i wymiany gazowej, to nieutlenowana krew z tego obszaru napływa do żył płucnych i tam miesza się z krwią utlenowaną docierającą z prawidłowo wentylowanych pęcherzyków płucnych. Im większa jest domieszka krwi nieutlenowanej, tym znaczniejsza hipoksemia i słabsza reakcja na tlenoterapię bez wspomagania wentylacji płuc dodatnim ciśnieniem.

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Z kolei w przecieku zewnątrzpłucnym przyczyną są połączenia między krążeniem płucnym i dużym (sinicze wady serca i dużych naczyń), a skutkiem – hipoksemia słabo reagująca na tlenoterapię.

Upośledzenie dyfuzji pęcherzykowo-włośniczkowej

Izolowany udział tego patomechanizmu jest stosunkowo niewielki. Przyczyną jest pogrubienie bariery pęcherzykowo-włośniczkowej i zmniejszenie jej przepuszczalności dla tlenu, spowodowane zmianami śródmiąższowymi w płucach. Uszkodzenie bariery pęcherzykowo-włośniczkowej jest początkowym etapem obrzęku płuc.

Obniżenie ciśnienia parcjalnego tlenu

Najczęstszą przyczyną jest przebywanie na dużych wysokościach (obniżenie ciśnienia atmosferycznego).

Jakie następstwa wywołuje hipoksemia?

Przewlekła hipoksemia powoduje niedotlenienie tkanek przekierowując metabolizm tkanek na beztlenowy. To z kolei przyczynia się w dużym stopniu do uszkodzenia narządów oraz upośledzenia ich funkcji. Pojawiają się mechanizmy kompensujące niedotlenienie, takie jak:

  • tachykardia;
  • wzrost ciśnienia tętniczego;
  • zwiększenie objętości wyrzutowej serca;
  • hiperwentylacja.

Mechanizmy te zanikają przy utrwalonej hipoksemii. Jednocześnie pojawia się nadciśnienie płucne, które powoduje przeciążenie, przebudowę i przerost komory serca. Ostatecznie wywołuje niewydolność prawej komory mięśnia sercowego. Przewlekłe niedotlenienie mięśnia sercowego wiąże się z nasileniem erytropoezy, pogorszeniem funkcji motorycznych i poznawczych oraz powikłaniami zakrzepowo-zatorowymi. Następstwa te znacznie pogarszają rokowanie u chorych z przewlekłą niewydolnością oddechową.

Hipoksemia – leczenie

Hipoksemia poniżej 55 mm Hg kwalifikuje pacjenta do leczenia tlenem. Jeżeli zawiera się w granicach 55-60 mm Hg, wykazuje charakter nawrotowy i towarzyszą jej specyficzne objawy, chory kwalifikuje się także do tlenoterapii domowej. Zlecając tlenoterapię należy jednak kierować się aktualnymi wynikami gazometrii krwi, spirometrii, RTG klatki piersiowej oraz EKG. Niezwykle przydatna jest także morfologia krwi z hematokrytem.

Bibliografia

  1. Szyszka L., Domowe leczenie tlenem w przewlekłej niewydolności oddychania, Forum Medycyny Rodzinnej, 1/2013.
  2. Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, tom I, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.
  3. Piechota M., Hipoksemia pooperacyjna, Anestezjologia i Ratownictwo, 5/2011.


Polecane produkty:

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *