Druty Kirschnera są elementem aparatu Ilizarowa, który stanowi typ okrężnego stabilizatora zewnętrznego mocowanego na kości. Mają one średnicę od 1,5 do 2 mm, a ich użycie pozwala na skuteczną stabilizację niewielkich odłamów kostnych, niedostępną przy innych zespoleniach.
Zespolenie drutem
Drut, jako materiał zespalający, został całkowicie zdyskwalifikowany w złamaniach trzonów kości. Stosuje się go jeszcze w złamaniach rzepki i (rzadziej) wyrostka łokciowego, jak również w odłamaniach i przemieszczeniach drobnych fragmentów kostnych.
Używa się drutu chirurgicznego grubości 0,5-3 mm w postaci pętli otaczających odłamy. Skręcenie drutu przybliża i dociska odłamy. Jednak przeprowadzenie drutu wokół odłamów, a nawet przez kość, nie zabezpiecza dostatecznie stabilnego unieruchomienia złamania. W ciągu kilku dni po operacji, w efekcie procesów resorpcyjnych oraz czynności mięśni, pętla obluźnia się i przesuwa.
Stabilne zespolenie złamań wprawdzie nie przyspiesza okresu uzyskania zrostu kostnego, ale przez wczesne włączenie ćwiczeń usprawniających skróciło okres od wypadku do pełnego powrotu ruchowej sprawności chorych.
Aparat Ilizarowa
Właściwości mechaniczne aparatu Ilizarowa w postaci wytrzymałości na siły gnące i rotacyjne przy równoczesnej elastyczności w stosunku do sił osiowych zapewniają optymalne środowisko biomechaniczne i biologiczne dla gojenia się kości.
Zobacz również: Metoda Ilizarowa.
Elastyczność osiowa jest o 75% większa niż w innych stabilizatorach. Z kolei wydolność mechaniczna prawidłowo założonych aparatów pozwala na pełne obciążenie leczonych, złamanych kończyn, co stymuluje wzrost kości.
Druty Kirschnera – charakterystyka
Średnice używanych drutów Kirschnera zależą od:
- wieku i masy pacjenta;
- leczonego segmentu kończyny;
- jakości tkanki kostnej.
Druty powinny mieć zakończenie w kształcie lancetu, co znacznie ułatwia ich wprowadzanie w warstwę korową kości. Bardzo istotne mechanicznie jest odpowiednie napięcie drutów, które powinno wynosić 100-130 kg. Osiąga się je przez naciągnięcie drutu specjalnym kluczem dynamometrycznym lub ręcznie, nawijając go na śrubę mocującą przy jednoczesnym dokręcaniu nakrętki.
O sile umocowania pierścienia na kości decydują:
- liczba drutów;
- wielkość kąta skrzyżowania pomiędzy drutami.
Minimalna liczba drutów do założenia pierścienia wynosi dwa, umieszczone po jego przeciwnych stronach. Im większy kąt ich skrzyżowania, tym większa stabilność mocowania. Optymalne jest uzyskanie 90 stopni skrzyżowania, ale tylko nieliczne miejsca w obrębie kończyn dają taką możliwość.
Zastosowanie
Druty Kirschnera znajdują zastosowanie przy leczeniu zakażonych stawów rzekomych, stawów rzekomych i ubytków kości, obrażeń wielomiejscowych oraz złamań:
- otwartych kości długich;
- otwartych ze zmiażdżeniowym ubytkiem kości;
- segmentalnych (wieloodłamowe, wielopoziomowe);
- plateau piszczeli oraz typu pilon;
- z niestabilnością sąsiednich stawów.
Druty o średnicy 1,5 mm znajdują zastosowanie u dzieci i do leczenia złamań kości przedramienia u dorosłych. Do zespalania złamań kości ramiennej, kości piszczelowej i kości udowej u dorosłych używa się głównie tych o średnicy 1,8 mm. W przypadkach słabej jakości tkanki kostnej lub znacznej nadwagi pacjenta należy stosować druty o średnicy 2 mm.
Technika wprowadzania drutów
Przy wprowadzeniu drutów Kirschnera wiertarkę unieruchamia się dopiero po wprowadzeniu drutu przez skórę, tkankę podskórną i po oparciu jego ostrza na kości. Następnie druty przeprowadza się przez obydwie korówki i jamę szpikową.
W trakcie ich przeprowadzania w bezpośrednim sąsiedztwie stawu, mięśnie przed ich przebiciem należy rozciągnąć. Na przykład, aby przeprowadzić drut od przodu przez dalszą przynasadę kości udowej, najpierw trzeba zgiąć kolano celem rozciągnięcia prostowników. Dalej wbija się drut, przewierca kość, a przed jego wyprowadzeniem z kości po stronie przeciwnej (czyli w tym przypadku po tylnej stronie uda) kolano należy wyprostować. Celem tych wszystkich czynności jest uniknięcie problemów z późniejszym rozćwiczeniem stawów.
Polecane produkty:
|
Wałek igłowy – aplikator wieloigłowy
Wałek igłowy to aplikator przeznaczony do wykonywania masażu na różne części ciała. Wysoka efektywność znalazła zastosowanie w kompleksowej terapii różnych schorzeń, a także profilaktyce ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Marczyński W., Traumatologia Narządu Ruchu, Biologia i Biomechanika Leczenia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2017.
- Tylman D., Dziak A., Traumatologia Narządu Ruchu, Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1996.
