Zabieg cieśni nadgarstka często okazuje się być jedyną metodą gwarantującą poprawę stanu zdrowia oraz eliminującą nieprzyjemne dolegliwości bólowe i czuciowe. Wcześniej jednak warto spróbować leczenia zachowawczego, czyli modyfikacji nawyków dnia codziennego oraz rehabilitacji. Przy braku efektów, ortopeda może zdecydować o zabiegu chirurgicznym, choć rosnącą popularnością cieszy się hydrodekompresja – nieoperacyjne leczenie cieśni nadgarstka.
Zabieg cieśni nadgarstka – hydrodekompresja
Zabieg hydrodekompresji jest zabiegiem sonochirurgicznym, wymaga więc użycia sprzętu USG. Dzięki temu na ekranie monitora lekarz uzyskuje rzetelny i szczegółowy obraz nerwu pośrodkowego oraz otaczających go tkanek. Podczas procedury medycznej widzi tor poruszającej się igły zabiegowej i w efekcie dociera dokładnie w miejsce problemu. Zabieg hydrodekompresji nie jest tzw. “blokadą”, czyli samym podaniem leku przeciwzapalnego w okolicę nerwu pośrodkowego. Polega bowiem na precyzyjnym podaniu większej ilości płynu w bezpośrednią okolicę uciśniętego nerwu, co pozwala uzyskać efekt odseparowania tkanki nerwowej od otaczających ją ścięgien. Właśnie ten efekt, w połączeniu z działaniem leku przeciwzapalnego, pozwala na szybkie usunięcie dolegliwości bólowych oraz stworzenie warunków do poprawy ruchomości nerwu pośrodkowego.
Aby nerw pośrodkowy mógł prawidłowo funkcjonować i przewodzić bodźce, musi być stale rozciągany. Ma to miejsce np. podczas normalnych, codziennych ruchów ręką i całą kończyną górną. W przebiegu cieśni nadgarstka ruchy te są ograniczone, a niekiedy wręcz niemożliwe za sprawą obrzęku i ściśnięcia się okolicznych tkanek. Hydrodekompresja nerwu pośrodkowego stwarza warunki do regeneracji i jest tym samym jedną z najskuteczniejszych metod nieoperacyjnych leczenia zespołu cieśni nadgarstka.
Chirurgiczny zabieg cieśni nadgarstka
U sporej części przypadków leczenie zachowawcze daje oczekiwane rezultaty. Jeśli zespół cieśni nadgarstka zostanie zdiagnozowany wcześnie, w zupełności wystarczy sama rehabilitacja. Na późniejszych etapach bardzo dobre rezultaty daje rehabilitacja połączona z hydrodekompresja. U niewielkiego odsetka pacjentów pojawia się mimo tego konieczność wdrożenia leczenia chirurgicznego. Znajduje ono zastosowanie również u tych osób, które nie mają dostępu do nowoczesnych metod leczenia, jakimi są np. hydrodekompresja nerwu. Jak przebiega chirurgiczny zabieg cieśni nadgarstka?
Metoda klasyczna
Operacja metodą klasyczną (otwartą) polega na przecięciu więzadła poprzecznego nadgarstka, poszerzeniu przestrzeni wokół nerwu pośrodkowego i zmniejszeniu ciśnienia w kanale nadgarstka, a wszystko to po wykonaniu dłuższego nacięcia (4-6 cm) po stronie dłoniowej ręki. Metoda klasyczna w porównaniu do endoskopowej podczas operacji daje lekarzowi lepszy obraz nerwu wraz z jego ewentualną patologią. Jednak gojenie się rany jest dłuższe i związane z większą widocznością blizny.
Operacja wykonywana jest najczęściej w znieczuleniu przewodowym, regionalnym znieczuleniu dożylnym, rzadziej w znieczuleniu miejscowym. Lekarz nacina skórę, tkankę podskórną, powięź powierzchowną i więzadło poprzeczne poszerzając odbarczenie o 2-3 cm w kierunku przedramienia. Operacja nie jest skomplikowana, a ryzyko powikłań bardzo niskie. Efekt przynosi znaczną i trwałą ulgę w bólu.
Metoda endoskopowa
W operacji endoskopowej wprowadza się sondę lub kaniulę przez niewielkie nacięcie w skórze o długości zaledwie 2 cm. Lekarz przeprowadzający zabieg ma wgląd w struktury za pomocą artroskopu. Metoda endoskopowa statystycznie daje więcej powikłań oraz ogranicza się jedynie do przecięcia troczka bez pełnej rewizji kanału nadgarstka, jednak jest chętniej wybierana przez pacjentów. Więzadło poprzeczne nadgarstka przecina się przy pomocy specjalnego noża. Technika jest mało inwazyjna, zapewnia szybszy powrót do pełnej sprawności, mniejszy ból okołooperacyjny. Daje jednak ograniczony wgląd w pole operacyjne.
Należy pamiętać, że zarówno po operacji metodą klasyczną, jak i endoskopową, konieczna jest rehabilitacja. Pozwoli ona przywrócić sprawność dłoni i całej kończyny górnej, reedukując motorykę małą. Dodatkowo zapobiegnie powikłaniom związanym z obecnością blizn pozabiegowych.
Artykuł sponsorowany
