Ciecz wodnista to substancja płynna wypełniająca komorę przednią oraz tylną oka. Składa się głównie z wody, w której zawieszone są śladowe ilości innych składników. Nie do końca wiadomo jak dokładnie powstaje ta substancja, jednak wiadomo, że pełni niezwykle ważne funkcje dla naszego narządu wzroku.
Skład cieczy wodnistej
Około 98,1% cieczy wodnistej stanowi woda. Pozostałe procenty przypadają na śladowe ilości chlorku sodowego, białka i pierwiastków takich jak sód, wapń, potas. W cieczy wodnistej znajduje się również niewielka ilość kwasu askorbinowego, kwasu hialuronowego, kwasu mlekowego i glukozy.
Jak powstaje ciecz wodnista?
Wytwarzanie cieczy wodnistej nie jest jeszcze całkowicie poznane. Częściowo bierze w tym udział nabłonek rzęskowy, przede wszystkim jednak zwraca się uwagę na przenikanie krwi przez ścianę naczyń włosowatych i utkanie ciała rzęskowego. Ilość produkowanej cieczy wodnistej wynosi 2 mm3 w ciągu 1 minuty.
Po wypuszczeniu cieczy z komory przedniej oka przez nakłucie rogówki zbiera się bardzo szybko nowa ciecz wodnista, która różni się składem od poprzedniej. Zawiera bowiem dużo więcej białka oraz włóknik, przez co ma właściwości krzepnięcia. Powstając w obrębie włośniczek ciała rzęskowego, ciecz wodnista dociera przez źrenicę do komory przedniej i przez utkanie beleczkowate do kąta tęczówkowo-rogówkowego wnika do zatoki żylnej twardówki i żył nadtwardówkowych.
Zobacz również: Gruczoł łzowy.
Odpływ cieczy wodnistej
Odpływ cieczy wodnistej jest zjawiskiem złożonym, które zależy od:
- biologicznych właściwości śródbłonka kąta tęczówkowo-rogówkowego;
- charakteru odczynów fizykochemicznych;
- warunków hydrodynamicznych.
Jedną z głównych przyczyn odpływu cieczy jest różnica ciśnienia hydrostatycznego w naczyniach przedniego odcinka błony naczyniowej, w komorze przedniej i w żyłach nadtwardówkowych. Czynnikiem przyspieszającym omawiany odpływ jest różnica temperatury utkania błony naczyniowej i tylnej powierzchni rogówki. Pewną rolę odgrywa również czynnik akomodacyjny oka, podczas której otwierają się otworki utkania kąta tęczówkowo-rogówkowego, co ułatwia odpływ cieczy.
Za co odpowiada ciecz wodnista?
Czynność cieczy wodnistej polega na odżywianiu tworów pozbawionych naczyń krwionośnych, soczewki i rogówki. Ciecz wodnista odprowadza produkty przemiany materii, jest częścią złożonego układu optycznego gałki ocznej i dzięki swojemu ciśnieniu hydrostatycznemu napina powłoki gałki, nadając jej właściwy kształt. Pomaga zapewnić właściwą wytrzymałość i stały kształt powłok gałki ocznej. Jest ona również odpowiedzialna za ciśnienie wewnątrzgałkowe.
Zobacz również: Czucie teleceptywne.
Badanie cieczy wodnistej
Obserwacja cieczy wodnistej możliwa jest w lampie szczelinowej (biomikroskopie). W warunkach prawidłowych ta płynna substancja wykazuje sporą przejrzystość. Obecność zwiększonej ilości białka lub krwinek może być widoczna w punktowym oświetleniu. Większa ilość krwi i poziom ropy widać podczas oświetlania bezpośredniego. Jeśli konieczna jest bezpośrednia ocena cieczy wodnistej, należy wykonać paracentezę, w której za pomocą igły i strzykawki pobierana jest niewielka ilość cieczy. Możliwe jest badanie płynu w kierunku obecności różnych składników i substancji, w tym przeciwciał, czynników zakaźnych i różnego typu komórek.
Polecane produkty:
|
Kolagen naturalny w kapsułkach
Skład produktu to wyłącznie naturalny, rybi kolagen. Dzięki temu jest on aktywny biologicznie, a także bardzo wysokiej wchłanialności. Zobacz więcej... |
|
Kolagen w proszku na stawy, kości i skórę
Kolagen bioalgi zawiera aż 97% hydrolizowanego kolagenu. Jego opatentowana formuła sprawia, że wchłanialność jest na bardzo wysokim poziomie. Wspomaga łagodzenie objawów już istniejących chorób stawów, dodatkowo zapobiegając pojawianiu się nowych. Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
- Shea C., Nemeth S., DiSclafani M., Allingham R., Przednia i tylna komora oka.
- Janik K., Antoniewicz-Papis J., Pogłód R., Łętkowska M., Zespół „suchego oka” – możliwości leczenia z wykorzystaniem autologicznych „sztucznych łez”, Journal of Transfusion Medicine, 2/2013.
- Ratajczak W., Tokarz-Deptuła B., Deptuła W., Immunologia oka, Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej, 72/2018.
