Choroba okluzyjna to zespół zaburzeń będących skutkiem niewłaściwego kontaktu pomiędzy zębami szczęki a zębami żuchwy. Daje to bardzo specyficzne objawy, takie jak np. wzmożone napięcie mięśni żucia. Dolegliwość nie przemija sama, wymaga wdrożenia właściwej terapii. Jeśli taka nie zostanie podjęta, choroba się pogłębi.
Przyczyny choroby okluzyjnej
Przyczyn pojawienia się choroby okluzyjnej może być wiele. To zdolności adaptacyjne naszego organizmu decydują o tym, czy powstaną patologie i w jaki sposób będą się one manifestowały. Do możliwych przyczyn zaliczamy:
- wady zgryzu;
- zaburzenia rozwojowe w obrębie twarzoczaszki;
- zaawansowane stany zapalne przyzębia;
- objaw Godona (przesuwanie się zębów w stronę luki po utraconym zębie);
- źle dobrane i wykonane wypełnienia stomatologiczne;
- nieprawidłowo wykonane uzupełnienia protetyczne.
Jak widać, przyczyn dolegliwości może być wiele. Pierwszym krokiem powinno być więc udanie się do swojego stomatologa, który skieruje ewentualnie do ortodonty i innych specjalistów.
Jak objawia się choroba okluzyjna?
Choroba okluzyjna może doprowadzić do pękanie koron i mostów, a więc do niszczenia założonych uzupełnień protetycznych. W tym przypadku wymiana uzupełnień niewiele pomoże, ponieważ zła praca i napięcie mięśni ponownie doprowadzą do zniszczenia uzupełnień. Należy wyeliminować przyczynę, a nie objaw. Do pozostałych manifestacji choroby okluzyjnej zaliczamy:
- ból zębów i mięśni twarzy, uczucie wzmożonego napięcia szczęki;
- patologiczne starcie szkliwa zębów;
- nadwrażliwość zębów na skrajne temperatury lub kwaśny smak;
- rozchwianie zębów, ryzyko paradontozy;
- obniżenie linii dziąseł;
- dyskomfort podczas żucia, gryzienia pokarmów;
- drętwienie mięśni twarzy;
- bóle głowy o charakterze migrenowym.
Jeśli choroba okluzyjna będzie bagatelizowana może doprowadzić do zmian w stawach skroniowo-żuchwowych i charakterystycznego trzeszczenia podczas poruszania szczęką (np. przy mówieniu, gryzieniu, ziewaniu, szerokim otwieraniu ust).
Leczenie choroby okluzyjnej
Już na pierwszej wizycie u stomatologa można określić rodzaj i stopień zaawansowania choroby okluzyjnej. Analiza zgryzu jest bardzo ważną częścią diagnostyki. Najważniejszą częścią leczenia jest korekta zgryzu, zazwyczaj konieczne jest więc leczenie ortodontyczne. Całość uzupełnia się leczeniem protetycznym lub fizjoterapeutycznym – w zależności od potrzeb pacjenta, a także zmianą wypełnień i uzupełnień protetycznych. Zwykle fizjoterapia stomatologiczna jest nieodłącznym elementem terapii, ponieważ choroba okluzyjna poprzez zmianę ustawienia zgryzu powoduje liczne napięcia i zmiany w tkankach miękkich twarzoczaszki i pobliskich okolic.
Zobacz również: Rozluźnianie mięśni – szczęka i żuchwa.
Polecane produkty:
|
Koenzym Q10 kapsułki
Koenzym Q10 to jeden z najważniejszych antyoksydantów. Nie tylko tylko chroni organizm przed wolnymi rodnikami. Bierze on również udział w każdej, podstawowej funkcji komórki ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Gala A., Pihut M., Wiśniewska G., Majewski S., Ocena rozkładu kontaktów okluzyjnych u pacjentów z pojedynczymi brakami uzębienia – doniesienia wstępne, Dental Forum, 1/2014.
- Żuławnik A., Przybyłowska-Sztandera D., Wojtyńska E., Bączkowski B., Prosthetic rehabilitation of patient with occlusion disorders. A case report, Prosthodontics , 67/2017.
