W latach osiemdziesiątych XX wieku, kiedy Polska jeszcze zmagała się z realiami systemu komunistycznego, wprowadzenie przepisów karnych dotyczących marihuany wywołało niemałe zamieszanie. W 1985 roku władze postanowiły zakazać obrotu i używania tej rośliny, co spotkało się z szerokim echem w społeczeństwie. Wówczas nie tylko rekreacyjne korzystanie z marihuany wpadło pod cios prawa, ale również jej zastosowanie w sferze medycznej. Wiele osób zwracało uwagę na paradoks sytuacji, w której substancja, mająca potencjał łagodzenia cierpień pacjentów, została zrównana z nielegalnymi narkotykami.
Przez długie lata marihuana medyczna była tematem tabu, a osoby potrzebujące jej w celach terapeutycznych musiały radzić sobie w szarej strefie lub w ogóle rezygnować z potencjalnych korzyści płynących z jej zastosowania. Dopiero w 2017 roku, po trzech dekadach od wprowadzenia zakazu, sytuacja zaczęła się zmieniać. Ustawodawca, po długich debatach i analizach, zdecydował się na krok, który otworzył nowy rozdział w historii polskiej farmacji i medycyny.
Właściwości lecznicze marihuany medycznej
Konopie siewne, znane również jako Cannabis sativa L., to roślina z rodziny Cannabaceae, która zyskała uznanie w świecie medycyny jako marihuana medyczna, czasem określana mianem marihuany legalnej. W terapeutycznych celach wykorzystuje się wysuszone żeńskie kwiatostany tej rośliny, które są bogate w substancje o potencjale leczniczym.
Tetrahydrokannabinol, znany szerzej jako THC, to związek chemiczny, który w marihuanie medycznej pełni funkcję psychostymulującą. Jego wpływ na układ immunologiczny jest znaczący, gdyż wykazuje działanie immunosupresyjne, co oznacza, że może obniżać aktywność systemu odpornościowego. THC jest również cenione za swoje właściwości przeciwbólowe i przeciwzapalne, a także za zdolność do pobudzania apetytu i obniżania ciśnienia wewnątrzgałkowego, co jest istotne w leczeniu niektórych schorzeń oczu.
Kannabidiol, czyli CBD, to ważny składnik marihuany medycznej, który w przeciwieństwie do THC nie wywołuje efektów psychoaktywnych. Jego działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne jest cenione w medycynie, a także jego zdolność do łagodzenia nudności i wymiotów. CBD jest również skuteczne w zwalczaniu drgawek i łagodzeniu lęku, co sprawia, że jest cennym składnikiem w leczeniu różnorodnych schorzeń.
Warto zaznaczyć, że terpeny, które również występują w konopiach, działają synergistycznie z kannabinoidami, co oznacza, że mogą wzmacniać lub modulować efekty działania THC i CBD. To zjawisko jest istotne przy doborze odpowiedniego suszu do konkretnych potrzeb terapeutycznych.
Różnica między marihuaną medyczną a tą używaną w celach rekreacyjnych jest zasadnicza i wynika z pochodzenia surowca. Marihuana medyczna pochodzi z konopi siewnych, podczas gdy marihuana rekreacyjna jest zazwyczaj pozyskiwana z konopi indyjskich, znanych jako Cannabis indica. Są to dwie odrębne rośliny, które różnią się składem chemicznym i efektami, jakie wywołują.
Możliwe zastosowania marihuany medycznej
Rozważanie zastosowania medycznej marihuany w terapii to proces wymagający gruntownej analizy i odpowiedzialności ze strony lekarza. Zanim zielone światło dla tej formy leczenia zostanie zapalone, specjalista musi upewnić się, że tradycyjne metody nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. To nie jest rozwiązanie, które można zastosować na poczekaniu. To swoista ścieżka lecznicza, którą wytycza się w sytuacji, gdy inne ścieżki zawiodły.
Naukowcy nie próżnują i dzięki licznym badaniom klinicznym udało się ustalić, że medyczna marihuana ma swoje miejsce w arsenale środków łagodzących ból. Szczególnie chodzi tu o ból neuropatyczny i ten związany z nowotworami, który nie daje za wygraną w starciu ze standardowymi lekami przeciwbólowymi. Ale to nie koniec listy dolegliwości, w których marihuana może okazać się pomocna. Wśród nich znajdują się takie przypadki jak padaczka, która nie daje się okiełznać za pomocą typowych medykamentów, stwardnienie rozsiane, czyli SM, a także objawy związane z nieswoistym zapaleniem jelit. Niektóre źródła sugerują nawet, że może ona przynieść ulgę osobom zmagającym się z depresją.
Ale to jeszcze nie koniec. Medyczna marihuana wykazuje swoją efektywność również w przypadku choroby Parkinsona, zespołu Tourette’a oraz w walce z nudnościami i wymiotami, które są niechcianymi towarzyszami chemioterapii. Wachlarz schorzeń, w których marihuana może okazać się pomocna, jest szeroki i ciągle pojawiają się nowe doniesienia o jej potencjalnym wpływie na inne stany i zaburzenia. Warto więc śledzić rozwój badań, które mogą rozszerzyć zastosowanie tej rośliny w medycynie.
Ważne informacje przed rozpoczęciem terapii
W Polsce, od kiedy marihuana medyczna zyskała legalny status, coraz więcej osób zwraca uwagę na jej terapeutyczne właściwości. Leczenie za pomocą tego surowca farmaceutycznego, dostępnego od stycznia 2019 roku, dla wielu stanowi ostatnią deskę ratunku w walce z ciężkimi i często nieuleczalnymi schorzeniami. Nie chodzi tu o poszukiwanie haju, ale o realną pomoc w uśmierzaniu bólu czy łagodzeniu objawów takich jak padaczka czy spastyczność mięśni.
Zanim jednak pacjent rozpocznie terapię, musi uzyskać receptę od lekarza, który dostosuje dawkowanie do indywidualnych potrzeb. Dzienna porcja oscyluje zazwyczaj w granicach od 1 do 3 gramów, comiesięcznie może przekładać się na wydatek rzędu kilku tysięcy złotych. To niemały koszt, ale dla wielu jedyna szansa na poprawę jakości życia.
Sposób aplikacji marihuany medycznej to waporyzacja, czyli inhalacja parą wodną. Wymaga to użycia specjalnego urządzenia – waporyzatora, który podgrzewa susz do odpowiedniej temperatury, umożliwiając inhalowanie aktywnych składników rośliny. To metoda bezpieczna, gdyż unika się szkodliwego spalania, ale wymaga precyzji i zrozumienia procesu, by terapia była efektywna.
Oprócz suszu, na rynku pojawiają się również olejki konopne, które można nabyć bez recepty. Choć nie zawierają psychoaktywnego THC, to są bogate w CBD, znanego z właściwości przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Stosuje się je doustnie lub miejscowo na skórę, ale nie nadają się do waporyzacji.
Warto jednak pamiętać, że marihuana medyczna nie jest dla każdego. Istnieją wyraźne przeciwwskazania, takie jak wiek poniżej 25 lat, niestabilne choroby serca, ciąża, alergie na składniki konopi, niestabilność psychiczna czy uzależnienia. Może również wywoływać skutki uboczne, w tym suchość w ustach, zaburzenia koordynacji czy zmęczenie.
Zanim zdecydujemy się na terapię, warto poszukać rzetelnych informacji, które pomogą nam oddzielić fakty od mitów. Internet roi się od stron, które mogą wprowadzać w błąd, dlatego należy wybierać te sprawdzone, które koncentrują się na medycznym zastosowaniu marihuany, a nie na kontrowersjach czy celach biznesowych. Ostateczna decyzja o wdrożeniu leczenia zawsze należy do lekarza, a pacjent powinien podejść do niej świadomie i z pełnym zaufaniem do specjalisty.
Artykuł sponsorowany
