Szukaj
Szukaj

Galwanizacja

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Galwanizacja jest zabiegiem fizykalnym z zakresu elektrolecznictwa, który wykorzystuje korzystne działanie prądu stałegoPrąd stały jest bardzo dobrze przewodzony przez krew, limfę, mocz, tkankę mięśniową, tkankę łączną, a także płyn mózgowo-rdzeniowy. Znacznie słabiej przewodzą go nerwy, kości, ścięgna, tkanka tłuszczowa oraz torebki stawowe. Z kolei paznokcie, włosy czy warstwa rogowa skóry nie przewodzą prądu.

Galwanizacja

Galwanizacja – metodyka

Na samym początku należy przygotować pacjenta do zabiegu. Jego pozycja musi być wygodna, a ciało w okolicy objętej procedurą odsłonięte, oczyszczone i suche. Należy zdjąć wszelkie metalowe elementy i ozdoby.

Jak wspomniano wyżej, warstwa rogowa skóry stanowi opór dla przepływu prądu stałego. Zatem w celu jego zmniejszenia, między skórą, a elektrodą należy umieścić zwilżony ciepłą wodą podkład tkaninowy grubości od 1 do 2 cm.

Do zabiegu wykorzystuje się 2 elektrody – czynną i bierną. W zależności od zamierzonego efektu wyróżniamy galwanizację anodową (gdy elektrodą czynną jest anoda) lub galwanizację katodową (gdy elektrodą czynną jest katoda). Elektroda czynna powinna być mniejsza od biernej.

Rodzaje galwanizacji

Wyróżniamy kilka rodzajów galwanizacji w zależności od umiejscowienia elektrod:

  • galwanizacja poprzeczna – charakteryzuje się głęboką penetracją tkanek przez prąd stały. Elektrody ułożone są przeciwlegle, a prąd przepływa przez poprzeczny wymiar kończyn;
  • galwanizacja podłużna – charakteryzuje się stosunkowo płytką penetracją tkanek. Elektrody układa się w jednej płaszczyźnie, przy czym prąd przepływa przez podłużny wymiar kończyny;
  • galwanizacja labilna – jedna z elektrod jest umiejscowiona na stałe, natomiast druga zmienia swoje położenie w trakcie zabiegu.

Czas zabiegu

Czas trwania zabiegu nie powinien być krótszy niż 20 minut. W obrębie szyi i głowy nie powinien przekraczać 15 minut.

Galwanizacja zstępująca

Proksymalne ułożenie anody i dystalne ułożenie katody powodują obniżenie pobudliwości, rozluźnienie oraz zmniejszają dolegliwości bólowe.

Galwanizacja wstępująca

Proksymalne ułożenie katody i dystalne ułożenie anody wywołują działanie pobudzające, przekrwienne i stymulujące. Z tego względu takie ułożenie elektrod często jest wybierane przy niedowładach i porażeniach.

Dawkowanie

Odpowiednią dawkę ustala się w zależności od czasu trwania zabiegu, wrażliwości pacjenta na prąd, rodzaju i umiejscowienia schorzenia, a także powierzchni elektrody czynnej.

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

W fizjoterapii wyróżnia się 3 podstawowe dawki u osób dorosłych:

  • słaba – od 0,01 do 0,1 mA/cm2 powierzchni elektrody czynnej;
  • średnia – do 0,3 mA/cm2 powierzchni elektrody czynnej;
  • mocna – do 0,5 mA/cm2 powierzchni elektrody czynnej.

Według Konarskiej stosować można także dawkę maksymalną, która wynosi do 1mA/cm2 powierzchni elektrody czynnej.

Nieco inaczej sprawa wygląda w przypadku niemowląt i dzieci:

  • niemowlęta – dawka powinna wynosić od 0,02 do 0,05 mA/cm2 elektrody czynnej;
  • dzieci do 1 roku życia – maksymalna dawka 3 mA;
  • dzieci do 3 roku życia – maksymalna dawka 5 mA.

Wymienione wyżej zakresy natężenia prądu stałego zalicza się do dawkowania obiektywnego. W praktyce dawkę dostosowuje się subiektywnie, to znaczy, że głównym jej wyznacznikiem są odczucia pacjenta. Powinien on odczuwać przyjemne mrowienie, przy czym ze względów bezpieczeństwa nie przekracza się 3-5 mA w okolicy głowy i szyi oraz 25-30 mA na większych obszarach.

Galwanizacja – wskazania

Wśród wskazań do wykonania galwanizacji znajdują się:

Cel galwanizacji uzależniony jest od umiejscowienia elektrod. Pod anodą obserwuje się zmniejszenie pobudliwości nerwów oraz działanie przeciwzapalne. Natomiast pod katodą przekrwienie naczyń krwionośnych. W przypadku utrudnionego zrostu kostnego zaleca się natomiast galwanizację poprzeczną.

Zobacz również: Złamanie kości.

Galwanizacja – przeciwwskazania

Do przeciwwskazań zaliczamy:

  • ropne stany zapalne skóry i tkanek miękkich;
  • wypryski i owrzodzenia skóry;
  • stany gorączkowe;
  • porażenia spastyczne;
  • ciążę;
  • nowotwory;
  • zapalenie żył;
  • zagrożenie zatorami;
  • zaburzenia czucia;
  • wszczepione implanty lub rozrusznik serca;
  • ostre stany zapalne;
  • metalowe przedmioty na drodze przepływu prądu.


Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Mika T., Fizykoterapia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 1996.

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *