Mięśnie szyi

Mięśnie szyi (łac. musculi colli) pod względem topograficznym dzieli się na 3 grupy: powierzchowną, środkową i głęboką. Układają się symetrycznie dookoła kręgosłupa. Odpowiadają nie tylko za stabilizację głowy i szyi, ale także za ruchy kości gnykowej, żuchwy czy nawet języka.

Mięśnie szyi – podział

Jak wspomniano wcześniej, mięśnie szyi dzieli się na 3 grupy. Zostały one szczegółowo opisane poniżej.

Zobacz również: Forward head posture.

Powierzchowne mięśnie szyi

1. Mięsień szeroki szyi – jest płaski i szeroki. W efekcie swej pracy pociąga kąty ust ku dołowi nadając twarzy groźną, przestraszoną lub wściekłą minę. Rozpoczyna się na wysokość II lub III żebra, a kończy na powięzi przyuszniczej i żwaczowej, włóknach obniżacza wargi dolnej, żuchwie;
2. Mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy – jest bardzo silnym mięśniem odpowiadającym za jednostronne zgięcie głowy do boku i obracanie jej w stronę przeciwległą, przy czym obustronna praca mięśni zgina głowę do tyłu. Zbudowany jest z dwóch głów: przyśrodkowej i bocznej. W efekcie rozpoczyna się na przedniej powierzchni rękojeści mostka (głowa przyśrodkowa) i końcu mostkowym obojczyka (głowa boczna), a kończy na powierzchni bocznej wyrostka sutkowatego oraz odcinku bocznym kresy karkowej górnej.

Środkowe mięśnie szyi

Mięśnie środkowe szyi dzielą się dodatkowo na mięśnie podgnykowe i nadgnykowe.

Mięśnie podgnykowe

Do grupy podgnykowej można zaliczyć mięśnie:

1. mostkowo-gnykowy – biegnie od klatki piersiowej aż do kości gnykowej jako taśma o szerokości 1,5-2 cm. W efekcie swej pracy obniża kość gnykową. Przyczep początkowy znajduje się na tylnej powierzchni rękojeści mostka, końcu mostkowym obojczyka i stawie mostkowo-obojczykowym, z kolei przyczep końcowy na trzonie kości gnykowej;
2. łopatkowo-gnykowy – jest długim i spłaszczonym mięśniem. Zwiększa światło żyły szyjnej wewnętrznej. Obejmuje górny brzeg łopatki, więzadło poprzeczne łopatki, podstawę wyrostka kruczego i trzon kości gnykowej;
3. mostkowo-tarczowy – to płaski mięsień o kształcie wydłużonego czworoboku. Obniża chrząstkę tarczową. Przyczep początkowy znajduje się na tylnej powierzchni rękojeści mostka i chrząstce I żebra. Kończy się natomiast na kresie skośnej chrząstki tarczowatej;
4. tarczowo-gnykowy – biegnie jako przedłużenie poprzedniego mięśnia. Rozpoczyna się na kresie skośnej chrząstki tarczowatej, a kończy na trzonie i rogach większych kości gnykowej.

Mięśnie nadgnykowe

Do mięśni nadgnykowych należą mięśnie:

1. dwubrzuścowy – składa się z 2 brzuśców: przedniego i tylnego. Odpowiada za opuszczanie żuchwy. Przyczep początkowy obejmuje ścięgno pośrednie (brzusiec przedni) i wcięcie sutkowe kości skroniowej (brzusiec tylny). Z kolei przyczep końcowy obejmuje dół dwubrzuścowy żuchwy;
2. rylcowo-gnykowy – mięsień ten pociąga kość gnykową ku górze i ku tyłowi. Przyczep początkowy obejmuje wyrostek rylcowaty kości skroniowej, z kolei przyczep końcowy – trzon lub rogi większe kości gnykowej;
3. żuchwowo-gnykowy – obniża żuchwę, napina dno jamy ustnej, a także podpiera i unosi język. Rozpoczyna się na kresie żuchwowo-gnykowej żuchwy, zaś kończy na przedniej powierzchni trzonu kości gnykowej;
4. bródkowo-gnykowy – opuszcza żuchwę i unosi język. Przyczep początkowy obejmuje kolec bródkowy żuchwy, z kolei końcowy – przednią powierzchnię trzonu kości gnykowej.

Głębokie mięśnie szyi

Mięśnie głębokie szyi dzielą się na 2 rodzaje mięśni: pochyłe i przedkręgowe.

Mięśnie pochyłe

Tę grupę obejmują mięśnie pochyłe:

1. przedni – rozpoczyna się czterema pasmami na guzkach przednich wyrostków poprzecznych od III do VI kręgu szyjnego. Natomiast kończy się na I żebrze;
2. środkowy – rozpoczyna się 6 lub 7 pasmami na wyrostkach poprzecznych I do VI kręgu szyjnego. Natomiast kończy się tak jak mięsień poprzedni;
3. tylny – rozpoczyna się 2 lub 3 pasmami na wyrostkach poprzecznych V lub VI kręgu szyjnego. Kończy się natomiast na bocznej powierzchni II żebra.

Mięśnie przedkręgowe

Są to mięśnie:

1. prosty przedni głowy – niekiedy ciężko go zlokalizować, ponieważ to stosunkowo niewielki mięsień o czworobocznym kształcie. Rozpoczyna się na nasadzie wyrostka poprzecznego kręgu szczytowego, natomiast kończy na części podstawnej kości potylicznej;
2. długi głowy – jest najbardziej powierzchownym mięśniem tej grupy. Rozpoczyna się na guzkach przednich wyrostków poprzecznych od III do VI kręgu szyjnego, zaś kończy tuż przed mięśniem przednim głowy;
3. długi szyi – składa się z 3 głównych pasm: przyśrodkowego, bocznego skośnego górnego i bocznego skośnego dolnego. Przyczep początkowy obejmuje II-IV kręg szyjny (pasmo przyśrodkowe), wyrostki poprzeczne od III do VI kręgu szyjnego (pasmo boczne skośne górne), od I do III kręgu piersiowego (pasmo boczne skośne dolne). Natomiast przyczep końcowy obejmuje guzki przednie wyrostków poprzecznych V-VII kręgu szyjnego.

Zobacz również: Taping karku (ból szyi, sztywność).

	Plastry do kinesiotapingu Zapewniają skuteczną i bezinwazyjną metodę w walce z bólem układu mięśniowo-nerwowego. Dodatkowo korzystnie wpływają na poprawę krążenia krwi oraz limfy, zapewniając przy tym wygodę podczas noszenia. Zobacz więcej...
	Plastry kinesiotaping Taśmy Kinesio Tex Classic to oryginalne, japońskie plastry znane i cenione od lat przez fizjoterapeutów na całym świecie. Stworzone zostały i do tej pory nadzorowane są przez doktora Kenzo Kase. Taśmy te zapewniają skuteczną i bezinwazyjną metodę w walce Zobacz więcej...

Bibliografia

1. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2018.