Kość jarzmowa (parzysta) znana jest głównie wśród kobiet z tego, że nadaje rysy twarzy. Posiada czworokątny kształt i leży w bocznej części twarzy. Jej złamania lub pęknięcia często towarzyszą urazom w obrębie głowy (w szczególności twarzy). Kość jarzmowa – anatomia Tworzy odcinek ściany bocznej
Jama nosowa przedzielona jest pionową przegrodą nosa na dwie symetryczne części i znajduje się w twarzoczaszce. Pełni ona ważne funkcje, ponieważ powietrze przechodzące przez jej kanał zostaje ogrzewane i oczyszczone, zanim trafi do dalszych odcinków układu oddechowego. Dodatkowo, zwilżone i ogrzane powietrze wzmaga zdolność węchową.
Kość łokciowa jest smukła i wraz z kością promieniową tworzą szkielet przedramienia. Często podaje się ją jako typowy przykład kości długich. Kość łokciowa – anatomia Jak na każdej kości długiej, również w tym przypadku wyróżnia się trzon oraz dwa końce – dalszy i bliższy.
Kość krzyżowa (os sacrum) powstaje ze zrośnięcia 5 kręgów krzyżowych, co następuje dopiero u dorosłych w wieku 20-25 lat. Dźwiga ona masę górnej części ciała i przenosi ją na kończyny dolne za pośrednictwem obręczy kończyny dolnej. Budowa anatomiczna Kość krzyżowa jest jakby wklinowana między
Kość gnykowa (os hyoideum) jest nieparzystą kością i charakteryzuje się tym, że nie ma bezpośredniego połączenia z innymi kośćmi. W kształcie przypomina zagiętą podkowę. Liczne badania wykazały, że położenie tej kości nie jest stałe, ponieważ cały kompleks gnykowo-gardłowy zależy od położenia żuchwy, płci oraz wieku.
Kość piszczelowa (wraz z kością strzałkową) wchodzi w skład kośćca goleni. Jest masywną kością długą i tuż po kości udowej uznawana jest za najdłuższą kość szkieletu ludzkiego. Kość piszczelowa – anatomia Znajduje się po stronie przyśrodkowej goleni. W części proksymalnej (u góry) znacznie grubieje,
Do kości ręki zaliczamy kości trzech odcinków: nadgarstka, śródręcza oraz palców. Łącznie jest ich 27. Pełnią one ważne funkcje, ponieważ dzięki połączeniom stawowym biorą udział w zdolnościach manipulacyjnych rąk oraz stanowią przyczep dla licznych struktur. Kości ręki – podział Budujące nadgarstek kości zalicza się
Szpik kostny stanowi główne podłoże tkankowe do tworzenia i rozwoju komórek krwi. Wyróżnić można szpik kostny czerwony – aktywny, który może następnie przekształcić się w żółty - nieaktywny. Powstaje pod koniec życia płodowego z mezodermy (listek zarodkowy). Szpik kostny – anatomia U płodu oraz u
Kość piętowa (calcaneus/os calcis) jest największą z kości stępu. Leży w tylno-dolnej części stopy, stanowi ramię dźwigni dla mięśni łydki, a jej zadaniem jest przenoszenie masy ciała na podłoże. Znajduje się pod kością skokową. Kość piętowa - powierzchnie Wyróżniamy powierzchnię: górną; dolną; tylną; przednią; przyśrodkową;
Kość skokowa (talus) zajmuje górną i środkową część stępu. Od dołu spoczywa na kości piętowej, od góry – unosi na sobie kość piszczelową, do przodu sąsiaduje z kością łódkowatą. Jest połączona stawowo po obu stronach z kostkami kości podudzia. Na budowę kości skokowej składa się położony
