Staw piszczelowo-strzałkowy (łac. articulatio tibiofibularis) ściśle łączy kość piszczelową i kość strzałkową. Na połączenie tych obu kości składają się również więzozrost piszczelowo-strzałkowy oraz błona międzykostna goleni występująca niemal na całej długości tych kości. Staw piszczelowo-strzałkowy - budowa Powierzchnia stawowa głowy strzałki przylega do powierzchni
Żuchwa (łac. mandibula) jest największą i najmocniejszą kością twarzy. Stanowi dolny odcinek części twarzowej czaszki, poza tym łączy się z obiema kośćmi skroniowymi. Ta nieparzysta kość jest jedyną kością ruchomą czaszki. Żuchwa – budowa Żuchwa składa się z podkowiasto wygiętej części poziomej, czyli trzonu
Spojenie łonowe (łac. symphysis pubica) znane jest jako połączenie miednicy i posiada je każdy człowiek bez względu na płeć. Spojenie łonowe – budowa Powierzchnie spojeniowe kości łonowych pokrywa cienka warstwa chrząstki szklistej. Łączą się z płytką chrząstki włóknistej zwaną krążkiem międzyłonowym. Wewnątrz krążka międzyłonowego zawiera
Powierzchnia istoty kostnej nigdy nie występuje nago, ponieważ pokrywa ją okostna (łac. periosteum). To włóknista, silnie unerwiona i unaczyniona błona, która bez większego trudu daje się oddzielić od swego kostnego podłoża. Okostna – budowa Badanie mikroskopowe umożliwiło rozpoznanie w okostnej dwóch warstw: zewnętrzną – włóknistą;
Kość sitowa (łac. os ethmoidale) jest bardzo lekką, nieparzystą kością czaszki kształtu mniej więcej sześciennego. Rozwój Kostnienie kości sitowej jako kości zastępczej odbywa się na podłożu chrząstki puszki nosowej i postępuje z trzech punktów kostnienia. W pierwszej kolejności kostnieją blaszki oczodołowe, między czwartym, a
Kość ciemieniowa (łac. os parietale) w liczbie dwóch stanowi górną część czaszki. Obie łącząc się ze sobą biorą udział w tworzeniu sklepienia i ścian bocznych czaszki. Połączenia Kość ciemieniowa łączy się z 5 kośćmi: ciemieniową strony przeciwległej; potyliczną; skroniową; klinową; czołową. Kości ciemieniowe -
Kość skroniowa (łac. os temporale) leży między kością potyliczną, a klinową i bierze udział w wytwarzaniu częściowo podstawy, częściowo zaś ściany bocznej czaszki. Połączenia kości skroniowej Kość skroniowa łączy się z 5 innymi kośćmi: potyliczna; ciemieniową; klinową; żuchwą; jarzmową. Zobacz również: Rozluźnianie mięśni - szczęka
Kość czołowa (łac. os frontale) tworzy przednią część sklepienia czaszki. Powstaje ona na podłożu łącznotkankowym z dwóch głównych punktów kostnienia – prawego i lewego. Dodatkowo kość czołowa składa się przeważnie z dwóch blaszek istoty zbitej, między którymi znajduje się warstwa istoty gąbczastej. Połączenia kości
Kość nosowa (łac. os nasale) jest kością parzystą. Wraz z kością strony przeciwnej tworzy nasadę oraz górną część grzbietu nosa. Można ją opisać jako małą i wydłużoną, od góry grubszą i węższą, natomiast od dołu cieńszą i szerszą. Dodatkowo należy wspomnieć, że łączy się z
Kość biodrowa (łac. os ilium) stanowi największy odcinek kości miednicznej. Jest ważną strukturą, ponieważ stanowi miejsce przyczepu licznych struktur. Kość biodrowa – budowa Omawiana kość składa się z dwóch części: trzonu oraz talerza. Ponadto granica między tymi strukturami jest zaznaczona na stronie wewnętrznej kresą
