Powierzchnia istoty kostnej nigdy nie występuje nago, ponieważ pokrywa ją okostna (łac. periosteum). To włóknista, silnie unerwiona i unaczyniona błona, która bez większego trudu daje się oddzielić od swego kostnego podłoża. Okostna – budowa Badanie mikroskopowe umożliwiło rozpoznanie w okostnej dwóch warstw: zewnętrzną – włóknistą;
Kość sitowa (łac. os ethmoidale) jest bardzo lekką, nieparzystą kością czaszki kształtu mniej więcej sześciennego. Rozwój Kostnienie kości sitowej jako kości zastępczej odbywa się na podłożu chrząstki puszki nosowej i postępuje z trzech punktów kostnienia. W pierwszej kolejności kostnieją blaszki oczodołowe, między czwartym, a
Kość ciemieniowa (łac. os parietale) w liczbie dwóch stanowi górną część czaszki. Obie łącząc się ze sobą biorą udział w tworzeniu sklepienia i ścian bocznych czaszki. Połączenia Kość ciemieniowa łączy się z 5 kośćmi: ciemieniową strony przeciwległej; potyliczną; skroniową; klinową; czołową. Kości ciemieniowe -
Kość skroniowa (łac. os temporale) leży między kością potyliczną, a klinową i bierze udział w wytwarzaniu częściowo podstawy, częściowo zaś ściany bocznej czaszki. Połączenia kości skroniowej Kość skroniowa łączy się z 5 innymi kośćmi: potyliczna; ciemieniową; klinową; żuchwą; jarzmową. Zobacz również: Rozluźnianie mięśni - szczęka
Kość czołowa (łac. os frontale) tworzy przednią część sklepienia czaszki. Powstaje ona na podłożu łącznotkankowym z dwóch głównych punktów kostnienia – prawego i lewego. Dodatkowo kość czołowa składa się przeważnie z dwóch blaszek istoty zbitej, między którymi znajduje się warstwa istoty gąbczastej. Połączenia kości
Kość nosowa (łac. os nasale) jest kością parzystą. Wraz z kością strony przeciwnej tworzy nasadę oraz górną część grzbietu nosa. Można ją opisać jako małą i wydłużoną, od góry grubszą i węższą, natomiast od dołu cieńszą i szerszą. Dodatkowo należy wspomnieć, że łączy się z
Kość biodrowa (łac. os ilium) stanowi największy odcinek kości miednicznej. Jest ważną strukturą, ponieważ stanowi miejsce przyczepu licznych struktur. Kość biodrowa – budowa Omawiana kość składa się z dwóch części: trzonu oraz talerza. Ponadto granica między tymi strukturami jest zaznaczona na stronie wewnętrznej kresą
Kość kulszowa (łac. os ischii) tworzy tylny i dolny odcinek kości miednicznej. Jednocześnie można powiedzieć, że tworzy tylny odcinek panewki stawu biodrowego. Kość kulszowa – budowa W budowie anatomicznej ludzkiej kości kulszowej wyróżnić można trzon oraz gałąź. Trzon kości kulszowej Tworzy nieco więcej niż
Kość łonowa (łac. os pubis) stanowi przednią część kości miednicznej. Jest kością parzystą. Kość łonowa – budowa Omawiana kość składa się u człowieka z trzonu, gałęzi górnej oraz gałęzi dolnej. Trzon kości łonowej Tworzy około 1/5 części panewki. Przyśrodkowo i nieco do przodu od
Kość potyliczna (łac. os occipitale) jest nieparzystą kością czaszki i ogranicza ją od strony tylno-dolnej. Kość potyliczna – budowa Jak inne płaskie kości czaszki, tak również kość potyliczna składa się z dwóch blaszek istoty zbitej, między którymi mieści się warstwa gąbczasta zwana śródkościem. W
