Chód paretyczny (inaczej: chód niedowładny) występuje u osób z niedowładem obu kończyn dolnych. W efekcie chory porusza się z trudnością, powłóczy nogami, z trudem odrywa stopę od podłoża.
Chód paretyczny – rodzaje
Na podstawie zaburzonego chodu często można ustalić rozpoznanie. Badanie zaczyna się od obserwacji wejścia pacjenta do gabinetu. Dodatkowo, lekarz powinien polecić mu przejść się normalnym krokiem, na palcach i na piętach.
Zobacz również: Metody analizy chodu.
Herman wyróżnił 15 postaci zaburzeń chodu charakterystycznych dla różnych chorób układu nerwowego. Wśród nich występuje chód paretyczny, a dokładniej jego dwie postacie – paraparetyczny i hemiparetyczny.
Zobacz również: cechy chodu fizjologicznego, fazy chodu.
Chód paraparetyczny
Chód paraparetyczny jest znamienny dla niedowładu wiotkiego kończyn dolnych. Polega na podciąganiu i szuraniu stopami przy unieruchomionych na skutek spastyczności stawach kolanowych. Chory porusza się powoli i z wysiłkiem, zwykle podpierając się przy tym laską lub korzystając z pomocy drugiej osoby. Często zgina kończyny w kolanach, niekiedy chwieje się i pada.
Jest charakterystyczny dla obustronnego uszkodzenia dróg piramidowych (najczęściej na poziomie rdzeniowym) lub poprzecznych uszkodzeń rdzenia kręgowego. Bywa także objawem obustronnych zmian w istocie białej mózgu lub rzadziej – w oponiaku przystrzałkowym.
Zobacz również: Pionizacja pacjenta i nauka chodzenia.
Chód hemiparetyczny
Chód hemiparetyczny polega na braku balansowania kończyn górnych. Kończyna dolna, ustawiona końsko-szpotawo, usztywniona w stawie kolanowym wykonuje ruch półkolisty (koszący). Z tego względu często jest utożsamiany właśnie z chodem koszącym. Jeśli kończyna górna jest bardziej porażona niż dolna, to zwykle jest przykurczona w stawie łokciowym i przywiedziona do tułowia.
Pacjent z chodem hemiparetycznym posiada charakterystyczną postawę po stronie niedowładu – ze zgięciem w stawie łokciowym i wewnętrzną rotacją kończyny górnej oraz wyprostowaniem kończyny dolnej. Kończyną dolną chory porusza się z oporem i przerzuca ją po półkolu, by zapobiec zahaczaniu stopą o podłoże. Mimo to, szuranie w niewielkim stopniu występuje. Przez to czubek i zewnętrzna powierzchnia podeszwy buta ścierają się szybciej.
Postawa ta jest charakterystyczna dla torebkowego uszkodzenia drogi piramidowej. To najczęstsza postać zaburzeń chodu w niedowładzie połowiczym.
Polecane produkty:
|
Plastry kinesiotaping
Taśmy Kinesio Tex Classic to oryginalne, japońskie plastry znane i cenione od lat przez fizjoterapeutów na całym świecie. Stworzone zostały i do tej pory nadzorowane są przez doktora Kenzo Kase. Taśmy te zapewniają skuteczną i bezinwazyjną metodę w walce Zobacz więcej... |
|
Plastry do kinesiotapingu
Zapewniają skuteczną i bezinwazyjną metodę w walce z bólem układu mięśniowo-nerwowego. Dodatkowo korzystnie wpływają na poprawę krążenia krwi oraz limfy, zapewniając przy tym wygodę podczas noszenia. Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Podemski R., Kompendium neurologii, Wydawnictwo Via Medica, Gdańsk 2019.
- Kozubski W., Neurologia, Wydawnictwo Urban & Partner, Wrocław 2016.
- Kozubski W., Neurologia, kompendium, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2014.
- Levitt S., Rehabilitacja w porażeniu mózgowym i zaburzeniach ruchu, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2004.
