Szukaj
Szukaj

Fango – błoto, które leczy?

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Fango (z włoskiego – szlam leczniczy) to błoto mineralne pochodzenia wulkanicznego, stosowane w celach leczniczych. Zawiera różne mineralne i organiczne składniki właściwe dla brzegu morza.

Torfy lecznicze (w tym fango) są substancjami naturalnymi. Dodatkowo pochodzą one ze złóż geologicznych o potwierdzonych licznymi badaniami właściwościach leczniczych.

Zobacz również: leczenie borowiną

Fango

Fango – charakterystyka

Popularne fango to najczęściej piasek i glinka wulkaniczna, a także przybrzeżna fauna i flora (wodorosty, algi). Istotną częścią procesu technologicznego substancji jest poddanie jej działaniu wód, najczęściej siarkowo-siarkowodorowych.

Fango może być stosowane w miejscu pochodzenia, może być także po wysuszeniu i sproszkowaniu wysłane do innych miejsc na całym świecie. W efekcie peloid ten można stosować w każdym zakładzie fizjoterapii lub indywidualnie.

Skład fango jest charakterystyczny dla określonego brzegu morza, zatem w nazwie należy poinformować, skąd pochodzi.

Zobacz również: peloidoterapia

Metodyka zabiegu

Przed zabiegiem należy przygotować fango. W tym celu sproszkowaną jego postać miesza się z wodą. Następnie uzyskaną papkę podgrzewa się do 80-100°C w specjalnym do tego przeznaczonym naczyniu, ciągle mieszając. W dalszej kolejności, nie przerywając mieszania należy dolewać zimnej wody do uzyskania temperatury papki 40-50 stopni C (sprawdzać termometrem).

Rodzaje zabiegów

W zależności od powierzchni ciała poddawanej zabiegowi oraz od sposobu oddziaływania fango na ciało, wyróżnia się następujące rodzaje zabiegów:

  • zawijania całkowite;
  • zawijania częściowe;
  • kąpiele stóp;
  • kąpiele rąk;
  • gniecenie rękami masy fango.

Zapoznanie się z historią choroby pacjenta jest tak ważne, gdyż umożliwia dobranie odpowiedniego rodzaju zabiegu do jego potrzeb.

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Zawijanie całkowite

Na stole zabiegowym należy położyć koc, na nim folię, a na folii tkaninę lnianą. Pacjent kładzie się bokiem na brzegu stołu. Wykonujący zabieg pokrywa lnianą tkaninę warstwą szlamu grubości 3 palców. Zależnie od wskazań fango może być zimne lub gorące. Następnie pacjent kładzie się plecami na fango, po czym owija się go tkaniną, folią i kocem. Czas zabiegu wynosi od pół godziny do godziny.

Zaleca się wykonywanie zabiegów co drugi dzień, ponieważ w przypadku zawijań całkowitych są one zbyt obciążające dla organizmu, aby wykonywać je codziennie.

Zawijanie częściowe

Metodyka zawijania jest taka sama, jak przy zawijaniu całkowitym z zastosowaniem do odpowiedniej części ciała. Zabiegi mogą być wykonywane codziennie, ponieważ nie dotyczą całego ciała jak w przypadku wcześniejszym, lecz jego części.

Kąpiel rąk lub stóp

Kąpiel wykonuje się w wanienkach przeznaczonych do kąpieli rąk i stóp wypełnionych gorącą papką z fango.

Gniecenie rękami masy fango

Należy napełnić miskę gorącą masą fango. Następnie pacjent gniecie ją dłońmi.

Zabieg przynosi szczególne korzyści u pacjentów z artrozą.

Wskazania

Do głównych wskazań do zabiegu należą:

  • choroba zwyrodnieniowa stawów;
  • przewlekłe stany zapalne tkanek okołostawowych;
  • przewlekłe stany zapalne narządów wewnętrznych, np. zapalenie płuc, nieżyt żołądka, zapalenie dróg moczowych, zapalenie żeńskich narządów rodnych;
  • stany po urazach (złamania, skręcenia).

Przeciwwskazania

Do wykonania zabiegu istnieje także szereg przeciwwskazań. Przed przystąpieniem do jego wykonania należy szczegółowo zapoznać się z historią chorób pacjenta i wykluczyć ewentualne przeciwwskazania, do których należą przede wszystkim:

  • choroby z towarzyszącą gorączką;
  • stany ostre;
  • czynna gruźlica płuc;
  • rozedma płuc;
  • nadciśnienie tętnicze;
  • niewydolność serca i układu krążenia;
  • zagrożenie krwawieniem;
  • zakrzepowe zapalenie żył;
  • zapalenie nerwów;
  • stenokardia;
  • choroby skóry;
  • ciężka dystonia wegetatywna;
  • ciężkie zaburzenia przemiany materii.

Ponadto z zabiegu nie powinny korzystać kobiety w ciąży. Jest to jednak przeciwwskazanie względne warte omówienia z lekarzem położnikiem, ponieważ w zależności od okolicy ciała można dopuścić taką kobietę do zabiegu (np. w przypadku bardzo małego obszaru).

Bibliografia

  1. Kasprzak W., Mańkowska A., Fizykoterapia, medycyna uzdrowiskowa i SPA, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2017.
  2. Dudkiewicz E., Odprowadzanie ścieków i odpadów po zabiegach borowinowych w aspekcie prawnym, Wydawnictwo Seidel-Przywecki, Warszawa 2015.f


Polecane produkty:

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *